سنت

عبارت است از فعل و قول و تقریر معصوم علیه‌السلام.

فعل، شامل اعمال و کردار معصوم علیه‌السلام است، قول، عبارت از سخن ایشان و تقریر، به معنای امضا یا تأیید این بزرگواران است.

معصومین هم از نظر امامیه عبارتند از حضرت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله، حضرت صدیقه کبری علیهاالسلام و ائمه دوازده‌گانه علیهم‌السلام و نه یک نفر بیش‌تر یا کم‌تر، لذا اولیای الهی، حتی آن‌هایی که مقام حضرت اباالفضل یا حضرت زینب شامخی دارند، نه فعلشان حجت است و نه قول و تقریرشان مگر آن‌که کاشف از فعل یا قول یا تقریر معصوم علیه‌السلام باشد.

این نکته را هم اضافه کنم که فعل، قول و تقریر معصوم در همه حال حجت است، مگر آن‌هایی که در قرآن استثنا شده یا خودشان استثنا فرموده‌اند یا به هر حال دلیلی خاص بر استثنا کردن آن وجود دارد، مانند تقیه که درباره آن صحبت خواهیم کرد.