آیة الکرسی و فضائل آن - جلسه ۱۷
$
* برای باز گرداندن کسی که به قهر رفته است:
۱۶/۱۴ (…)- الفقیه (ح ۳۵۴۵): روی عن معاویة بن عمار عن أبی‌عبداللهj قال: «ادْعُ بِهَذا الدُّعاءِ لِلْآبِقِ وَ اکْتُبْهُ فی وَرَقَةٍ: «اللَّهُمَّ! السَّماءُ لَکَ وَ الْأرْضُ لَکَ وَ ما بَیْنَهُما لَکَ. فاجْعَلْ ما بَیْنَهُما أضْیَقَ عَلَی فُلانٍ مِنْ جِلْدِ جَمَلٍ، حَتَّی تَرُدَّهُ عَلَیَّ وَ تُظْفِرَنی بِهِ» وَ لْیَکُنْ حَوْلَ الْکِتابِ آیَةُ الْکُرْسیِ مَکْتوبَةً مُدَوَّرَةً، ثُمَّ ادْفِنْهُ وَ ضَعْ فَوْقَهُ شَیْئاً ثَقیلًا فی الْمَوْضِعِ الَّذی کانَ یَأْوی فیهِ بِاللَّیْلِ.»
* ترجمه:
ابوعبدالله (امام صادق)j فرمودند: «به این دعا: «بارالها! آسمان برای تو است و زمین برای تو و آن‌چه بین آن دو است برای تو. پس آن‌چه بین آن دو است را بر او از پوست شتر تنگ‌تر قرار ده تا او را بر من باز گردانی و مرا به او مظفر گردان»، آبِق را بخوان و آن را در ورقه‌ای بنویس در حالی که اطراف متن نوشته شده، آیة الکرسی به صورت مدور نوشته شده باشد، سپس آن را در محلی که شب در آن می‌خوابد، زیر خاک قرار ده و بالای آن چیز سنگینی قرار بگذار.»
* بررسی سند:
این حدیث را شیخ صدوق به طریق خود از معاویة بن عمار که از ثقات است، روایت کرده است.
طریق شیخ در الفقیه به معاویة بن عمار به واسطه پدرش و محمد بن حسن بن احمد بن ولید از سعد بن عبدالله و عبدالله بن جعفر الحمیری جمیعا از یعقوب بن یزید از صفوان بن یحیی و محمد بن ابی‌عمیر است که همه این طرق معتبر است.
* شرح:
– آبق از ریشه ابق و اباق یعنی رفتن در حال خشم است. آبق کسی است که به خشم و قهر رفته است و به همین جهت بوده که به بنده‌های فراری و نیز فرزندانی که از خانه فرار می‌کردند، آبق می‌گفتند.
– ظفر به معنای ناخن است و تظفرنی به یعنی او را به چنگال من باز گردان که کنایه از به دست آوردن کسی است که از انسان به قهر رفته است.
– اضیق علی فلان من جلد جمل کنایه از آن است که چنان شرایط بر او سخت و ناگوار شود که ناچار به بازگشت شود.
و صلی الله علی محمد و آله
