$


مقدمه

علم حدیث و شاخه‌های آن از مهم‌ترین و در عین حال ساده‌ترین علومی است که در شناخت معارف دینی اعم از فقه، اصول عقائد، تفسیر و حتی اخلاق وجود دارد، لذا بعد از علوم قرآنی، از مهم‌ترین علوم اسلامی به حساب می‌آید.

توضیحی پیرامون تعاریف موجود

از آن‌جا که اصطلاحات رایج در علم الحدیث متفاوت بوده و حتی در دوره‌های مختلف تعاریف آن‌ها تغییر کرده است، جهت راحتی کار و تعیین تکلیف خودمان، تعریف اصطلاحات به کار برده شده در این جلسات را از دیدگاه خودمان بیان می‌کنیم.

علم الحدیث (رجال، درایه، روایه و فقه الحدیث)

علم به قوانینی است که به واسطه آن سنت، یعنی قول و فعل و تقریر معصوم علیه‌السلام شناخته می‌شود. برخی این علم را به دو بخش تقسیم می‌کنند:

سنت

عبارت است از فعل و قول و تقریر معصوم علیه‌السلام.

حدیث

قول معصوم علیه‌السلام است یا کلامی که کاشف از فعل یا تقریر ایشان باشد. ما خبر و روایت را نیز ما به همین معنا به کار می‌بریم. البته می‌توان برای هر کدام از آن‌ها تعریف جداگانه‌ای هم بیان کرد که به نظر می‌رسد فایده کاربردی خاصی ندارد.

سند حدیث

طریق متن حدیث است، یعنی همه کسانی که از یک‌دیگر نقل می‌کنند تا متن به صاحب متن برسد.

متن حدیث

همان کلام یا معنایی است که بیان شده و نام حدیث گرفته است.

راوی ثقه

ثقه کسی است که به دلیلی، سخنش در نقل خبر، قابل اعتماد باشد و توثیق، مطلبی است که به واسطه آن مستقیم یا غیر مستقیم بتوان فردی را در نقل سخن، اطمینان‌آور کرد.

نمودار درختی مدرس

باز کردن همه | بستن همه