آیة الکرسی و فضائل آن - جلسه ۳۱

$

* آیة الکرسی و زیارت حضرت سیدالشهداءj:

۲۹/۲۷ (…)- کامل الزیارات (ص ۲۲۲): حدثنی أبوعبدالرحمن محمد بن أحمد بن الحسین العسکری و محمد بن الحسن جمیعا عن الحسن بن علی بن مهزیار عن أبیه علی بن مهزیار عن محمد بن أبی‌عمیر عن محمد بن مروان عن أبی‌حمزة الثمالی قال: «قال الصّادِقُj: «إذا أرَدْتَ الْمَسیرَ إلَی قَبْرِ الْحُسَیْنِj، فَصُمْ یَوْمَ الْأرْبِعاءِ وَ الْخَمیسِ وَ الْجُمُعَةِ. فَإذا أرَدْتَ الْخُروجَ، فاجْمَعْ أهْلَکَ وَ وُلْدَکَ وَ ادْعُ بِدُعاءِ السَّفَرِ وَ اغْتَسِلْ قَبْلَ خُروجِکَ وَ قُلْ حینَ تَغْتَسِلُ: «اللّهُمَّ! طَهِّرْنی وَ طَهِّرْ قَلْبی وَ اشْرَحْ لی صَدْری وَ أجْرِ عَلَی لِسانی ذِکْرَکَ وَ مِدْحَتَکَ وَ الثَّناءَ عَلَیْکَ، فَإنَّهُ لا قوَّةَ إلّا بِکَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أنَّ قِوامَ دینی، التَّسْلیمُ لِأمْرِکَ وَ الِاتِّباعُ لِسُنَّةِ نَبیِّکَ وَ الشَّهادَةُ عَلَی جَمیعِ أنْبیائِکَ وَ رُسُلِکَ إلَی جَمیعِ خَلْقِکَ. اللّهُمَّ! اجْعَلْهُ نوراً وَ طَهوراً وَ حِرْزاً وَ شِفاءً مِنْ کُلِّ داءٍ وَ سُقْمٍ وَ آفَةٍ وَ عاهَةٍ وَ مِنْ شَرِّ ما أخافُ وَ أحْذَرُ» فَإذا خَرَجْتَ، فَقُلِ: «اللّهُمَّ! إنّی إلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهی وَ إلَیْکَ فَوَّضْتُ أمْری وَ إلَیْکَ أسْلَمْتُ نَفْسی وَ إلَیْکَ ألْجَأْتُ ظَهْری وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ. لا مَلْجَأ وَ لا مَنْجَی إلّا إلَیْکَ. تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ. عَزَّ جارُکَ وَ جَلَّ ثَناؤُکَ.» ثُمَّ قُلْ: «بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ مِنَ اللهِ وَ إلَی اللهِ وَ فی سَبیلِ اللهِ وَ عَلَی مِلَّةِ رَسولِ اللهِp. عَلَی اللهِ تَوَکَّلْتُ وَ إلَیْهِ أنَبْتُ. فاطِرَ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ الْأرَضینَ السَّبْعِ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ. اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْنی فی سَفَری وَ اخْلُفْنی فی أهْلی بِأحْسَنِ الْخَلَفِ. اللّهُمَّ! إلَیْکَ تَوَجَّهْتُ وَ إلَیْکَ خَرَجْتُ وَ إلَیْکَ وَفَدْتُ وَ لِخَیْرِکَ تَعَرَّضْتُ وَ بِزیارَةِ حَبیبِ حَبیبِکَ تَقَرَّبْتُ. اللّهُمَّ! لا تَمْنَعْنی خَیْرَ ما عِنْدَکَ بِشَرِّ ما عِنْدی. اللّهُمَّ! اغْفِرْ لی ذُنوبی وَ کَفِّرْ عَنّی سَیِّئاتی وَ حُطَّ عَنّی خَطایایَ وَ اقْبَلْ مِنّی حَسَناتی.» وَ تَقولُ: «اللّهُمَّ! اجْعَلْنی فی دِرْعِکَ الْحَصینَةِ الَّتی تَجْعَلُ فیها مَنْ تُریدُ. اللّهُمَّ! إنّی أبْرَأُ إلَیْکَ مِنَ الْحَوْلِ وَ الْقوَّةِ»، ثَلاثَ مَرّاتٍ وَ اقْرَأْ فاتِحَةَ الْکِتابِ وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ وَ قُلْ هوَ اللهُ أحَدٌ وَ إنّا أنْزَلْناهُ وَ آیَةَ الْکُرْسیِّ وَ یس وَ آخِرَ سورَةِ الْحَشْرِ: «لَوْ أنْزَلْنا هذا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ» وَ لا تَدَّهِنْ وَ لا تَکْتَحِلْ حَتَّی تَأْتیَ الْفُراتَ وَ أقِلَّ مِنَ الْکَلامِ وَ الْمِزاحِ وَ أکْثِرْ مِنْ ذِکْرِ اللهِ تَعالَی وَ إیّاکَ وَ الْمِزاحَ وَ الْخُصومَةَ.» فَإذا کُنْتَ راکِباً أوْ ماشیاً، فَقُلِ: «اللّهُمَّ! إنّی أعوذُ بِکَ مِنْ سَطَواتِ النَّکالِ وَ عَواقِبِ الْوَبالِ وَ فِتْنَةِ الضَّلالِ وَ مِنْ أنْ تَلْقانی بِمَکْروهٍ وَ أعوذُ بِکَ مِنَ الْحَبْسِ وَ اللَّبْسِ وَ مِنْ وَسْوَسَةِ الشَّیْطانِ وَ طَوارِقِ السَّوْءِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ ذی شَرٍّ وَ مِنْ شَرِّ شَیاطینِ الْجِنِّ وَ الْإنْسِ وَ مِنْ شَرِّ مَنْ یَنْصِبُ لِأوْلیاءِ اللهِ الْعَداوَةَ وَ مِنْ أنْ یُفْرِطوا عَلَیَّ وَ أنْ یَطْغَوْا وَ أعوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ عُیونِ الظَّلَمَةِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ ذی شَرِکِ إبْلیسَ وَ مَنْ یَرُدُّ عَنِ الْخَیْرِ بِاللِّسانِ وَ الْیَدِ.» فَإذا خِفْتَ شَیْئاً، فَقُلْ: «لا حَوْلَ وَ لا قوَّةَ إلّا بِاللهِ، بِهِ احْتَجَبْتُ وَ بِهِ اعْتَصَمْتُ. اللّهُمَّ! اعْصِمْنی مِنْ شَرِّ خَلْقِکَ، فَإنَّما أنا بِکَ وَ أنا عَبْدُکَ.» فَإذا أتَیْتَ الْفُراتَ، فَقُلْ قَبْلَ أنْ تَعْبُرَهُ: «اللّهُمَّ! أنْتَ خَیْرُ مَنْ وَفَدَ إلَیْهِ الرِّجالُ وَ أنْتَ یا سَیِّدی! أکْرَمُ مَأْتیٍّ وَ أکْرَمُ مَزورٍ وَ قَدْ جَعَلْتَ لِکُلِّ زائِرٍ کَرامَةً وَ لِکُلِّ وافِدٍ تُحْفَةً وَ قَدْ أتَیْتُکَ زائِراً قَبْرَ ابْنِ نَبیِّکَ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِ، فاجْعَلْ تُحْفَتَکَ إیّایَ فَکاکَ رَقَبَتی مِنَ النّارِ وَ تَقَبَّلْ مِنّی عَمَلی وَ اشْکُرْ سَعْیی وَ ارْحَمْ مَسیری إلَیْکَ بِغَیْرِ مَنٍّ مِنّی بَلْ لَکَ الْمَنُّ عَلَیَّ إذْ جَعَلْتَ لیَ السَّبیلَ إلَی زیارَتِهِ وَ عَرَّفْتَنی فَضْلَهُ وَ حَفِظْتَنی حَتَّی بَلَّغْتَنی قَبْرَ ابْنِ وَلیِّکَ وَ قَدْ رَجَوْتُکَ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لا تَقْطَعْ رَجائی وَ قَدْ أتَیْتُکَ، فَلا تُخَیِّبْ أمَلی وَ اجْعَلْ هَذا کَفّارَةً لِما کانَ قَبْلَهُ مِنْ ذُنوبی وَ اجْعَلْنی مِنْ أنْصارِهِ یا أرْحَمَ الرّاحِمینَ.» ثُمَّ اعْبُرِ الْفُراتَ وَ قُلِ: «اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ سَعْیی مَشْکوراً وَ ذَنْبی مَغْفوراً وَ عَمَلی مَقْبولًا وَ اغْسِلْنی مِنَ الْخَطایا وَ الذُّنوبِ وَ طَهِّرْ قَلْبی مِنْ کُلِّ آفَةٍ تَمْحَقُ دینی أوْ تُبْطِلُ عَمَلی یا أرْحَمَ الرّاحِمینَ.» ثُمَّ تَأْتی النَّیْنَوَی، فَتَضَعُ رَحْلَکَ بِها وَ لا تَدَّهِنْ وَ لا تَکْتَحِلْ وَ لا تَأْکُلِ اللَّحْمَ ما دُمْتَ مُقیماً بِها. ثُمَّ تَأْتی الشَّطَّ بِحِذاءِ نَخْلِ الْقَبْرِ وَ اغْتَسِلْ وَ عَلَیْکَ الْوَقارُ وَ قُلْ وَ أنْتَ تَغْتَسِلُ: «اللّهُمَّ! طَهِّرْنی وَ طَهِّرْ لی قَلْبی وَ اشْرَحْ لی صَدْری وَ أجْرِ عَلَی لِسانی مَحَبَّتَکَ وَ مِدْحَتَکَ وَ الثَّناءَ عَلَیْکَ، فَإنَّهُ لا حَوْلَ وَ لا قوَّةَ إلّا بِکَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أنَّ قِوامَ دینی، التَّسْلیمُ لِأمْرِکَ وَ الشَّهادَةُ عَلَی جَمیعِ أنْبیائِکَ وَ رُسُلِکَ بِالْأُلْفَةِ بَیْنَهُمْ. أشْهَدُ أنَّهُمْ أنْبیاؤُکَ وَ رُسُلُکَ إلَی جَمیعِ خَلْقِکَ. اللّهُمَّ! اجْعَلْهُ لی نوراً وَ طَهوراً وَ حِرْزاً وَ شِفاءً مِنْ کُلِّ سُقْمٍ وَ داءٍ وَ مِنْ کُلِّ آفَةٍ وَ عاهَةٍ وَ مِنْ شَرِّ ما أخافُ وَ أحْذَرُ. اللّهُمَّ! طَهِّرْ بِهِ قَلْبی وَ جَوارِحی وَ عِظامی وَ لَحْمی وَ دَمی وَ شَعْری وَ بَشَری وَ مُخّی وَ عَصَبی وَ ما أقَلَّتِ الْأرْضُ مِنّی وَ اجْعَلْهُ لی شاهِداً یَوْمَ فَقْری وَ فاقَتی.» ثُمَّ الْبَسْ أطْهَرَ ثیابِکَ. فَإذا لَبِسْتَها، فَقُلِ: «اللهُ أکْبَرُ» ثَلاثینَ مَرَّةً وَ تَقولُ: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی إلَیْهِ قَصَدْتُ، فَبَلَّغَنی وَ إیّاهُ أرَدْتُ، فَقَبِلَنی وَ لَمْ یَقْطَعْ بی وَ رَحْمَتَهُ ابْتَغَیْتُ فَسَلَّمَنی. اللّهُمَّ! أنْتَ حِصْنی وَ کَهْفی وَ حِرْزی وَ رَجائی وَ أمَلی. لا إلَهَ إلّا أنْتَ، یا رَبَّ الْعالَمینَ.» فَإذا أرَدْتَ الْمَشْیَ، فَقُلْ: «اللّهُمَّ! إنّی أرَدْتُکَ، فَأرِدْنی وَ إنّی أقْبَلْتُ بِوَجْهی إلَیْکَ، فَلا تُعْرِضْ بِوَجْهِکَ عَنّی. فَإنْ کُنْتَ عَلَیَّ ساخِطاً، فَتُبْ عَلَیَّ وَ ارْحَمْ مَسیری إلَی ابْنِ حَبیبِکَ. أبْتَغی بِذَلِکَ رِضاکَ عَنّی، فارْضَ عَنّی وَ لا تُخَیِّبْنی، یا أرْحَمَ الرّاحِمینَ.» ثُمَّ امْشِ حافیاً وَ عَلَیْکَ السَّکینَةُ وَ الْوَقارُ بِالتَّکْبیرِ وَ التَّهْلیلِ وَ التَّمْجیدِ وَ التَّحْمیدِ وَ التَّعْظیمِ لِلَّهِ وَ لِرَسولِهِp وَ قُلْ أیْضاً: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الْواحِدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمورِ کُلِّها، خالِقِ الْخَلْقِ. لَمْ یَعْزُبْ عَنْهُ شَیْءٌ مِنْ أُمورِهِمْ وَ عالِمِ کُلِّ شَیْءٍ بِغَیْرِ تَعْلیمٍ. صَلَواتُ اللهِ وَ صَلَواتُ مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ وَ أنْبیائِهِ الْمُرْسَلینَ وَ رُسُلِهِ أجْمَعینَ، عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أهْلِ بَیْتِهِ الْأوْصیاءِ. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی أنْعَمَ عَلَیَّ وَ عَرَّفَنی فَضْلَ مُحَمَّدٍ وَ أهْلِ بَیْتِهِb.» ثُمَّ امْشِ قَلیلًا وَ قَصِّرْ خُطاکَ. فَإذا وَقَفْتَ عَلَی التَّلِّ، فاسْتَقْبِلِ الْقَبْرَ، فَقِفْ وَ قُلِ: «اللهُ أکْبَرُ» ثَلاثینَ مَرَّةً وَ تَقولُ: «لا إلَهَ إلّا اللهُ فی عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ لا إلَهَ إلّا اللهُ بَعْدَ عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ لا إلَهَ إلّا اللهُ مَعَ عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فی عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مَعَ عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ. سُبْحانَ اللهِ فی عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ سُبْحانَ اللهِ بَعْدَ عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ سُبْحانَ اللهِ مَعَ عِلْمِهِ، مُنْتَهَی عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمیعِ مَحامِدِهِ عَلَی جَمیعِ نِعَمِهِ وَ لا إلَهَ إلّا اللهُ وَ اللهُ أکْبَرُ وَ حَقٌّ لَهُ ذَلِکَ. لا إلَهَ إلّا اللهُ الْحَلیمُ الْکَریمُ. لا إلَهَ إلّا اللهُ الْعَلیُّ الْعَظیمُ. لا إلَهَ إلّا اللهُ، نورُ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ نورُ الْأرَضینَ السَّبْعِ وَ نورُ الْعَرْشِ الْعَظیمِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا مَلائِکَةَ اللهِ وَ زوّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبیِّ اللهِ.» ثُمَّ امْشِ عَشْرَ خُطواتٍ وَ کَبِّرْ ثَلاثینَ تَکْبیرَةً وَ قُلْ وَ أنْتَ تَمْشی: «لا إلَهَ إلّا اللهُ، تَهْلیلًا لا یُحْصیهِ غَیْرُهُ، قَبْلَ کُلَّ واحِدٍ [أحَدٍ] وَ بَعْدَ کُلِّ واحِدٍ وَ مَعَ کُلِّ واحِدٍ وَ عَدَدَ کُلِّ واحِدٍ وَ سُبْحانَ اللهِ تَسْبیحاً لا یُحْصیهِ غَیْرُهُ، قَبْلَ کُلِّ واحِدٍ وَ بَعْدَ کُلِّ واحِدٍ وَ مَعَ کُلِّ واحِدٍ وَ عَدَدَ کُلِّ واحِدٍ وَ سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إلَهَ إلّا اللهُ وَ اللهُ أکْبَرُ، قَبْلَ کُلِّ واحِدٍ وَ بَعْدَ کُلِّ واحِدٍ وَ مَعَ کُلِّ واحِدٍ وَ عَدَدَ کُلِّ واحِدٍ أبَداً أبَداً أبَداً. اللّهُمَّ! إنّی أُشْهِدُکَ وَ کَفَی بِکَ شَهیداً. فاشْهَدْ لی أنّی أشْهَدُ أنَّکَ حَقٌّ وَ أنَّ رَسولَکَ حَقٌّ وَ أنَّ حَبیبَکَ حَقٌّ وَ أنَّ قَوْلَکَ حَقٌّ وَ أنَّ قَضاءَکَ حَقٌّ وَ أنَّ قَدَرَکَ حَقٌّ وَ أنَّ فِعْلَکَ حَقٌّ وَ أنَّ حَشْرَکَ حَقٌّ وَ أنَّ نارَکَ حَقٌّ وَ أنَّ جَنَّتَکَ حَقٌّ وَ أنَّکَ مُمیتُ الْأحْیاءِ وَ مُحْیی الْمَوْتَی وَ أنَّکَ باعِثُ مَنْ فی الْقُبورِ وَ أنَّکَ جامِعُ النّاسِ لیَوْمٍ لا رَیْبَ فیهِ وَ أنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا مَلائِکَةَ اللهِ وَ یا زوّارَ قَبْرِ أبی‌عَبْدِاللهِj.» ثُمَّ امْشِ قَلیلًا وَ عَلَیْکَ السَّکینَةُ وَ الْوَقارُ بِالتَّکْبیرِ وَ التَّهْلیلِ وَ التَّمْجیدِ وَ التَّحْمیدِ وَ التَّعْظیمِ لِلَّهِ وَ لِرَسولِهِp وَ قَصِّرْ خُطاکَ. فَإذا أتَیْتَ الْبابَ الَّذی یَلی الْمَشْرِقَ، فَقِفْ عَلَی الْبابِ وَ قُلْ: «أشْهَدُ أنْ لا إلَهَ إلّا اللهُ، وَحْدَهُ، لا شَریکَ لَهُ وَ أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداًp عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ، أمینُ اللهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ أنَّهُ سَیِّدُ الْأوَّلینَ وَ الْآخِرینَ وَ أنَّهُ سَیِّدُ الْأنْبیاءِ وَ الْمُرْسَلینَ. سَلامٌ عَلَی رَسولِ اللهِ. الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدیَ لَوْ لا أنْ هَدانا اللّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ. اللّهُمَّ! إنّی أشْهَدُ أنَّ هَذا قَبْرُ ابْنِ حَبیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ أنَّهُ الْفائِزُ بِکَرامَتِکَ أکْرَمْتَهُ بِکِتابِکَ وَ خَصَصْتَهُ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَی وَحْیِکَ وَ أعْطَیْتَهُ مَواریثَ الْأنْبیاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَی خَلْقِکَ مِنَ الْأصْفیاءِ، فَأعْذَرَ فی الدُّعاءِ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الضَّلالَةِ وَ الْجَهالَةِ وَ الْعَمَی وَ الشَّکِّ وَ الِارْتیابِ إلَی بابِ الْهُدَی مِنَ الرَّدَی وَ أنْتَ تَرَی وَ لا تُرَی وَ أنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأعْلَی حَتَّی ثارَ عَلَیْهِ مِنْ خَلْقِکَ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیا وَ باعَ الْآخِرَةَ بِالثَّمَنِ الْأوْکَسِ الْأدْنَی وَ أسْخَطَکَ وَ أسْخَطَ رَسولَکَ وَ أطاعَ مِنْ عِبادِکَ مِنْ أهْلِ الشِّقاقِ وَ النِّفاقِ وَ حَمَلَةِ الْأوْزارِ مَنِ اسْتَوْجَبَ النّارَ. لَعَنَ اللهُ قاتِلی وُلْدِ رَسولِکَ وَ ضاعَفَ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ الْألیمَ.» ثُمَّ تَدْنو قَلیلًا وَ قُلِ: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ نوحٍ نَبیِّ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ إبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ موسَی کَلیمِ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عیسَی روحِ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبیبِ اللهِp. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ أمیرِالْمُؤْمِنینَ، عَلیِّ بْنِ أبی‌طالِبٍ، وَصیِّ رَسولِ اللهِ وَ وَلیِّ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ الْحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ الزَّکیِّ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمینَ. السَّلامُ عَلَیْکَ أیُّها الصِّدّیقُ الشَّهیدُ. السَّلامُ عَلَیْکَ أیُّها الْوَصیُّ الرَّضیُّ الْبارُّ التَّقیُّ. السَّلامُ عَلَیْکَ أیُّها الْوَفیُّ النَّقیُّ. أشْهَدُ أنَّکَ قَدْ أقَمْتَ الصَّلاةَ وَ آتَیْتَ الزَّکاةَ وَ أمَرْتَ بِالْمَعْروفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ عَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً حَتَّی أتاکَ الْیَقینُ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی الْأرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ وَ أناخَتْ بِرَحْلِکَ. السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ الْمُحْدِقینَ بِکَ. السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ وَ زوّارِ قَبْرِ ابْنِ نَبیِّ اللهِ.» ثُمَّ ادْخُلِ الْحائِرَ [الْحَیْرَ] وَ قُلْ حینَ تَدْخُلُ: «السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ الْمُقَرَّبینَ. السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ الْمُنْزَلینَ. السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ الْمُسَوِّمینَ. السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ الَّذینَ هُمْ مُقیمونَ فی هَذا الْحائِرِ بِإذْنِ رَبِّهِمْ. السَّلامُ عَلَی مَلائِکَةِ اللهِ الَّذینَ هُمْ فی هَذا الْحائِرِ یَعْمَلونَ وَ لِأمْرِ اللهِ مُسَلِّمونَ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ رَسولِ اللهِ وَ ابْنَ أمینِ اللهِ وَ ابْنَ خالِصَةِ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ. إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ. ما أعْظَمَ مُصیبَتَکَ عِنْدَ جَدِّکَ [أبیکَ] رَسولِ اللهِp وَ ما أعْظَمَ مُصیبَتَکَ عِنْدَ مَنْ عَرَفَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أجَلَّ مُصیبَتَکَ عِنْدَ الْمَلَإ الْأعْلَی وَ عِنْدَ أنْبیاءِ اللهِ وَ رُسُلِهِ [عِنْدَ رُسُلِ اللهِ]. السَّلامُ مِنّی إلَیْکَ وَ التَّحیَّةُ مَعَ عَظیمِ الرَّزیَّةِ عَلَیْکَ. کُنْتَ نوراً فی الْأصْلابِ الشّامِخَةِ وَ نوراً فی ظُلُماتِ الْأرْضِ وَ نوراً فی الْهَواءِ وَ نوراً فی السَّماواتِ الْعُلَی. کُنْتَ فیها، نوراً ساطِعاً لا یُطْفَأُ وَ أنْتَ النّاطِقُ بِالْهُدَی.» ثُمَّ امْشِ قَلیلًا وَ قُلِ: «اللهُ أکْبَرُ» سَبْعَ مَرّاتٍ وَ هَلِّلْهُ سَبْعاً وَ احْمَدْهُ سَبْعاً وَ سَبِّحْهُ سَبْعاً وَ قُلْ: «لَبَّیْکَ داعیَ اللهِ لَبَّیْکَ!» سَبْعاً وَ قُلْ: «إنْ کانَ لَمْ یُجِبْکَ بَدَنی عِنْدَ اسْتِغاثَتِکَ وَ لِسانی عِنْدَ اسْتِنْصارِکَ، فَقَدْ أجابَکَ قَلْبی وَ سَمْعی وَ بَصَری وَ رَأْیی وَ هَوایَ عَلَی التَّسْلیمِ لِخَلَفِ النَّبیِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلیلِ الْعالِمِ وَ الْأمینِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمُؤَدّی الْمُبَلِّغِ وَ الْمَظْلومِ الْمُضْطَهَدِ. جِئْتُکَ یا مَوْلایَ! انْقِطاعاً إلَیْکَ وَ إلَی جَدِّکَ وَ أبیکَ وَ وُلْدِکَ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِکَ. فَقَلْبی لَکُمْ مُسَلِّمٌ وَ رَأْیی لَکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّی یَحْکُمَ اللهُ بِدینِهِ وَ یَبْعَثَکُمْ وَ أُشْهِدُ اللهَ أنَّکُمُ الْحُجَّةُ وَ بِکُمْ تُرْجَی الرَّحْمَةُ. فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ، لا مَعَ عَدوِّکُمْ. إنّی بِکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنینَ، لا أُنْکِرُ لِلَّهِ قُدْرَةً وَ لا أُکَذِّبُ مِنْهُ بِمَشیَّةٍ.» ثُمَّ امْشِ وَ قَصِّرْ خُطاکَ حَتَّی تَسْتَقْبِلَ الْقَبْرَ وَ اجْعَلِ الْقِبْلَةَ بَیْنَ کَتِفَیْکَ وَ اسْتَقْبِلْ بِوَجْهِکَ وَجْهَهُ وَ قُلِ: «السَّلامُ عَلَیْکَ مِنَ اللهِ وَ السَّلامُ عَلَی مُحَمَّدٍ، أمینِ اللهِ عَلَی رُسُلِهِ وَ عَزائِمِ أمْرِهِ، الْخاتِمِ لِما سَبَقَ وَ الْفاتِحِ لِما اسْتُقْبِلَ وَ الْمُهَیْمِنِ عَلَی ذَلِکَ کُلِّهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ وَ تَحیّاتُهُ. اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، صاحِبِ میثاقِکَ وَ خاتِمِ رُسُلِکَ وَ سَیِّدِ عِبادِکَ وَ أمینِکَ فی بِلادِکَ [عِبادِکَ] وَ خَیْرِ بَریَّتِکَ کَما تَلا کِتابَکَ وَ جاهَدَ عَدوَّکَ حَتَّی أتاهُ الْیَقینُ. اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی أمیرِالْمُؤْمِنینَ، عَبْدِکَ وَ أخی رَسولِکَ الَّذی انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُ هادیاً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ وَ الدَّلیلَ عَلَی مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسالاتِکَ وَ دَیّانَ الدّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَ قَضائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَ وَ الْمُهَیْمِنَ عَلَی ذَلِکَ کُلِّهِ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. اللّهُمَّ! أتْمِمْ بِهِ کَلِماتِکَ وَ أنْجِزْ بِهِ وَعْدَکَ وَ أهْلِکْ بِهِ عَدوَّکَ وَ اکْتُبْنا فی أوْلیائِهِ وَ أحِبّائِهِ. اللّهُمَّ! اجْعَلْنا لَهُ شیعَةً وَ أنْصاراً وَ أعْواناً عَلَی طاعَتِکَ وَ طاعَةِ رَسولِکَ وَ ما وَکَّلْتَهُ بِهِ وَ اسْتَخْلَفْتَهُ عَلَیْهِ یا رَبَّ الْعالَمینَ! اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی فاطِمَةَ بِنْتِ نَبیِّکَ وَ زَوْجَةِ وَلیِّکَ وَ أُمِّ السِّبْطَیْنِ، الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ، الطّاهِرَةِ الْمُطَهَّرَةِ الصِّدّیقَةِ الزَّکیَّةِ، سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمینَ [أهْلِ الْجَنَّةِ أجْمَعینَ] صَلاةً لا یَقْوَی عَلَی إحْصائِها غَیْرُکَ. اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ، عَبْدِکَ وَ ابْنِ أخی رَسولِکَ الَّذی انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُ هادیاً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ وَ الدَّلیلَ عَلَی مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسالاتِکَ وَ دَیّانَ الدّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَ قَضائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَ وَ الْمُهَیْمِنَ عَلَی ذَلِکَ کُلِّهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. اللّهُمَّ! صَلِّ عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ، عَبْدِکَ وَ ابْنِ أخی رَسولِکَ الَّذی انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُ هادیاً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ وَ الدَّلیلَ عَلَی مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسالاتِکَ وَ دَیّانَ الدّینِ بِعَدْلِکَ وَ فَصْلَ قَضائِکَ بَیْنَ خَلْقِکَ وَ الْمُهَیْمِنَ عَلَی ذَلِکَ کُلِّهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.» وَ تُصَلّی عَلَی الْأئِمَّةِ کُلِّهِمْ کَما صَلَّیْتَ عَلَی الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِc وَ تَقولُ: «اللّهُمَّ! أتْمِمْ بِهِمْ کَلِماتِکَ وَ أنْجِزْ بِهِمْ وَعْدَکَ وَ أهْلِکْ بِهِمْ عَدوَّکَ وَ عَدوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإنْسِ أجْمَعینَ. اللّهُمَّ! اجْزِهِمْ عَنّا خَیْرَ ما جازَیْتَ نَذیراً عَنْ قَوْمِهِ. اللّهُمَّ! اجْعَلْنا لَهُمْ شیعَةً وَ أنْصاراً وَ أعْواناً عَلَی طاعَتِکَ وَ طاعَةِ رَسولِکَ. اللّهُمَّ! اجْعَلْنا لَهُمْ مِمَّنْ یَتَّبِعُ النّورَ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُمْ وَ أحْیِنا مَحْیاهُمْ وَ أمِتْنا مَماتَهُمْ وَ أشْهِدْنا مَشاهِدَهُمْ فی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ. اللّهُمَّ! إنَّ هَذا مَقامٌ أکْرَمْتَنی بِهِ وَ شَرَّفْتَنی بِهِ وَ أعْطَیْتَنی فیهِ رَغْبَتی عَلَی حَقیقَةِ إیمانی بِکَ وَ بِرَسولِکَ.» ثُمَّ تَدْنو قَلیلًا مِنَ الْقَبْرِ وَ تَقولُ: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ رَسولِ اللهِ وَ سَلامُ اللهِ وَ سَلامُ مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ وَ أنْبیائِهِ الْمُرْسَلینَ کُلَّما تَروحُ الرّائِحاتُ الطّاهِراتُ لَکَ وَ عَلَیْکَ سَلامُ الْمُؤْمِنینَ لَکَ بِقُلوبِهِمُ، النّاطِقینَ لَکَ بِفَضْلِکَ بِألْسِنَتِهِمْ. أشْهَدُ أنَّکَ صادِقٌ صِدّیقٌ صَدَقْتَ فیما دَعَوْتَ إلَیْهِ وَ صَدَقْتَ فیما أتَیْتَ بِهِ وَ أنَّکَ ثارُ اللهِ فی الْأرْضِ. اللّهُمَّ! أدْخِلْنی فی أوْلیائِکَ وَ حَبِّبْ إلَیَّ مَشاهِدَهُمْ وَ شَهادَتَهُمْ فی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، إنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ» وَ تَقولُ: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ! رَحِمَکَ اللهُ یا أباعَبْدِاللهِ! صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ! السَّلامُ عَلَیْکَ یا إمامَ الْهُدَی! السَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلَمَ التُّقَی! السَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ عَلَی أهْلِ الدُّنْیا! السَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ! السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ نَبیِّ اللهِ! السَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللهِ وَ ابْنَ ثارِهِ! السَّلامُ عَلَیْکَ یا وِتْرَ اللهِ وَ ابْنَ وِتْرِهِ! أشْهَدُ أنَّکَ قُتِلْتَ مَظْلوماً وَ أنَّ قاتِلَکَ فی النّارِ وَ أشْهَدُ أنَّکَ جاهَدْتَ فی اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ، لَمْ تَأْخُذْکَ [لَمْ تُؤَخِّرْکَ] فی اللهِ لَوْمَةُ لائِمٍ وَ أنَّکَ عَبَدْتَهُ حَتَّی أتاکَ الْیَقینُ. أشْهَدُ أنَّکُمْ کَلِمَةُ التَّقْوَی وَ بابُ الْهُدَی وَ الْحُجَّةُ عَلَی خَلْقِهِ. أشْهَدُ أنَّ ذَلِکَ لَکُمْ سابِقٌ فیما مَضَی وَ فاتِحٌ فیما بَقیَ وَ أشْهَدُ أنَّ أرْواحَکُمْ وَ طینَتَکُمْ، طینَةٌ طَیِّبَةٌ، طابَتْ وَ طَهُرَتْ، بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ مِنَ اللهِ وَ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ أُشْهِدُ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی وَ کَفَی بِهِ شَهیداً وَ أُشْهِدُکُمْ أنّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ لَکُمْ تابِعٌ فی ذاتِ نَفْسی وَ شَرائِعِ دینی وَ خَواتیمِ [خاتِمَةِ] عَمَلی وَ مُنْقَلَبی وَ مَثْوایَ، فَأسْألُ اللهَ الْبَرَّ الرَّحیمَ أنْ یُتَمِّمَ ذَلِکَ لی. أشْهَدُ أنَّکُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَ نَصَحْتُمْ وَ صَبَرْتُمْ وَ قُتِلْتُمْ وَ غُصِبْتُمْ وَ أُسیءَ إلَیْکُمْ، فَصَبَرْتُمْ. لَعَنَ اللهُ أُمَّةً خالَفَتْکُمْ وَ أُمَّةً جَحَدَتْ وَلایَتَکُمْ وَ أُمَّةً تَظاهَرَتْ عَلَیْکُمْ وَ أُمَّةً شَهِدَتْ وَ لَمْ تُسْتَشْهَدْ. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی جَعَلَ النّارَ مَثْواهُمْ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرودُ وَ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفودُ.» وَ تَقولُ: «صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ» ثَلاثاً، «وَ عَلَی روحِکَ وَ بَدَنِکَ. لَعَنَ اللهُ قاتِلیکَ وَ لَعَنَ اللهُ سالِبیکَ وَ لَعَنَ اللهُ خاذِلیکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَنْ شایَعَ عَلَی قَتْلِکَ وَ مَنْ أمَرَ بِقَتْلِکَ وَ شارَکَ فی دَمِکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِکَ، فَرَضیَ بِهِ أوْ سَلَّمَ إلَیْهِ. أنا أبْرَأُ إلَی اللهِ مِنْ وَلایَتِهِمْ وَ أتَوَلَّی اللهَ وَ رَسولَهُ وَ آلَ رَسولِهِ وَ أشْهَدُ أنَّ الَّذینَ انْتَهَکوا حُرْمَتَکَ وَ سَفَکوا دَمَکَ، مَلْعونونَ عَلَی لِسانِ النَّبیِّ الْأُمّیِّ. اللّهُمَّ! الْعَنِ الَّذینَ کَذَّبوا رُسُلَکَ وَ سَفَکوا دِماءَ أهْلِ بَیْتِ نَبیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ. اللّهُمَّ! الْعَنْ قَتَلَةَ أمیرِالْمُؤْمِنینَ وَ ضاعِفْ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ الْألیمَ. اللّهُمَّ! الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ وَ قَتَلَةَ أنْصارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ وَ أصْلِهِمْ حَرَّ نارِکَ وَ أذِقْهُمْ [ذقهم] بَأْسَکَ وَ ضاعِفْ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ الْألیمَ وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً وَبیلًا. اللّهُمَّ! أُحْلُلْ بِهِمْ نَقِمَتَکَ وَ ائْتِهِمْ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبونَ وَ خُذْهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرونَ وَ عَذِّبْهُمْ عَذاباً نُکْراً وَ الْعَنْ أعْداءَ نَبیِّکَ وَ آلِ نَبیِّکَ لَعْناً وَبیلًا. اللّهُمَّ! الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطّاغوتَ وَ الْفَراعِنَةَ، إنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ.» وَ تَقولُ: «بِأبی أنْتَ وَ أُمّی یا أباعَبْدِاللهِ! إلَیْکَ کانَتْ رِحْلَتی مَعَ بُعْدِ شُقَّتی وَ لَکَ فاضَتْ عَبْرَتی وَ عَلَیْکَ کانَ أسَفی وَ نَحیبی وَ صُراخی وَ زَفْرَتی وَ شَهیقی وَ إلَیْکَ کانَ مَجیئی وَ بِکَ أسْتَتِرُ مِنْ عَظیمِ جُرْمی. أتَیْتُکَ وافِداً قَدْ أوْقَرْتُ ظَهْری. بِأبی أنْتَ وَ أُمّی یا سَیِّدی! بَکَیْتُکَ یا خیَرَةَ اللهِ وَ ابْنَ خیَرَتِهِ وَ حَقٌّ لی أنْ أبْکیَکَ وَ قَدْ بَکَتْکَ السَّماواتُ وَ الْأرَضونَ وَ الْجِبالُ وَ الْبِحارُ، فَما عُذْری إنْ لَمْ أبْکِکَ وَ قَدْ بَکاکَ حَبیبُ رَبّی وَ بَکَتْکَ الْأئِمَّةُb وَ بَکاکَ مَنْ دونَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَی إلَی الثَّرَی جَزَعاً عَلَیْکَ.» ثُمَّ اسْتَلِمِ الْقَبْرَ وَ قُلِ: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ! یا حُسَیْنَ بْنَ عَلیٍّ! یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! السَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ! أشْهَدُ أنَّکَ عَبْدُ اللهِ وَ أمینُهُ، بَلَّغْتَ ناصِحاً وَ أدَّیْتَ أمیناً وَ قُلْتَ صادِقاً وَ قُتِلْتَ صِدّیقاً، فَمَضَیْتَ شَهیداً وَ مَضَیْتَ عَلَی یَقینٍ، لَمْ تُؤْثِرْ عَمًی عَلَی هُدًی وَ لَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إلَی باطِلٍ وَ لَمْ تُجِبْ إلّا اللهَ وَحْدَهُ وَ أشْهَدُ أنَّکَ کُنْتَ عَلَی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّکَ، بَلَّغْتَ ما أُمِرْتَ بِهِ وَ قُمْتَ بِحَقِّهِ وَ صَدَّقْتَ مَنْ کانَ قَبْلَکَ غَیْرَ واهِنٍ وَ لا موهِنٍ. فَصَلَّی اللهُ عَلَیْکَ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً. جَزاکَ اللهُ مِنْ صِدّیقٍ خَیْرا. أشْهَدُ أنَّ الْجِهادَ مَعَکَ جِهادٌ وَ أنَّ الْحَقَّ مَعَکَ وَ إلَیْکَ وَ أنْتَ أهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ وَ میراثُ النُّبوَّةِ عِنْدَکَ وَ عِنْدَ أهْلِ بَیْتِکَوَ أشْهَدُ أنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ وَ نَصَحْتَ وَ وَفَیْتَ وَ جاهَدْتَ فی سَبیلِ اللهِ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ مَضَیْتَ لِلَّذی کُنْتَ عَلَیْهِ شَهیداً [شاهِداً] وَ مُسْتَشْهَداً وَ مَشْهوداً. فَصَلَّی اللهُ عَلَیْکَ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً. أشْهَدُ أنَّکَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ مِنْ طُهْرٍ طاهِرٍ مُطَهَّرٍ، طَهُرْتَ وَ طَهُرَتْ أرْضٌ أنْتَ بِها وَ طَهُرَ حَرَمُکَ وَ أشْهَدُ أنَّکَ أمَرْتَ بِالْقِسْطِ [وَ دَعَوْتَ إلَیْهِ] وَ الْعَدْلِ وَ دَعَوْتَ إلَیْهِما وَ أشْهَدُ أنَّ أُمَّةً قَتَلَتْکَ أشْرارُ خَلْقِ اللهِ وَ کَفَرَتُهُ وَ إنّی أسْتَشْفِعُ بِکَ إلَی اللهِ رَبِّکَ وَ رَبّی مِنْ جَمیعِ ذُنوبی وَ أتَوَجَّهُ بِکَ إلَی اللهِ فی جَمیعِ حَوائِجی وَ رَغْبَتی فی أمْرِ آخِرَتی وَ دُنْیایَ.» ثُمَّ ضَعْ خَدَّکَ الْأیْمَنَ عَلَی الْقَبْرِ وَ قُلِ: «اللّهُمَّ! إنّی أسْألُکَ بِحَقِّ هَذا الْقَبْرِ وَ مَنْ فیهِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْقُبورِ وَ مَنْ أسْکَنْتَها أنْ تَکْتُبَ اسْمی عِنْدَکَ فی أسْمائِهِمْ حَتَّی تورِدَنی مَوارِدَهُمْ وَ تُصْدِرَنی مَصادِرَهُمْ إنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ» وَ تَقولُ: «رَبِّ! أفْحَمَتْنی ذُنوبی وَ قَطَعَتْ مَقالَتی، فَلا حُجَّةَ لی وَ لا عُذْرَ لی، فَأنا الْمُقِرُّ بِذَنْبی، الْأسیرُ بِبَلیَّتی، الْمُرْتَهِنُ بِعَمَلی، الْمُتَجَلِّدُ فی خَطیئَتی، الْمُتَحَیِّرُ عَنْ قَصْدی، الْمُنْقَطَعُ بی. قَدْ أوْقَفْتُ نَفْسی یا رَبِّ! مَوْقِفَ الْأشْقیاءِ الْأذِلّاءِ الْمُذْنِبینَ الْمُجْتَرِءینَ عَلَیْکَ، الْمُسْتَخِفّینَ بِوَعیدِکَ. یا سُبْحانَکَ! أیَّ جُرْأةٍ اجْتَرَأْتُ عَلَیْکَ وَ أیَّ تَغْریرٍ غَرَرْتُ بِنَفْسی وَ أیُّ سَکْرَةٍ أوْبَقَتْنی وَ أیُّ غَفْلَةٍ أعْطَبَتْنی. ما کانَ أقْبَحَ سوءَ نَظَری وَ أوْحَشَ فِعْلی، یا سَیِّدی! فارْحَمْ کَبْوَتی لِحُرِّ وَجْهی وَ زَلَّةَ قَدَمی وَ تَعْفیری فی التُّرابِ خَدّی وَ نَدامَتی عَلَی ما فَرَطَ مِنّی وَ أقِلْنی عَثْرَتی وَ ارْحَمْ صُراخی وَ عَبْرَتی وَ اقْبَلْ مَعْذِرَتی وَ عُدْ بِحِلْمِکَ عَلَی جَهْلی وَ بِإحْسانِکَ عَلَی خَطیئاتی وَ بِعَفْوِکَ عَلَیَّ. رَبِّ! أشْکو إلَیْکَ قَساوَةَ قَلْبی وَ ضَعْفَ عَمَلی، فامْنَحْ بِمَسْألَتی، فَأنا الْمُقِرُّ بِذَنْبی، الْمُعْتَرِفُ بِخَطیئَتی وَ هَذِهِ یَدی وَ ناصیَتی، أسْتَکینُ لَکَ بِالْقَوَدِ مِنْ نَفْسی، فاقْبَلْ تَوْبَتی وَ نَفِّسْ کُرْبَتی وَ ارْحَمْ خُشوعی وَ خُضوعی وَ انْقِطاعی إلَیْکَ. سَیِّدی! وا أسَفا عَلَی ما کانَ مِنّی وَ تَضَرُّعی وَ تَعْفیری فی تُرابِ قَبْرِ ابْنِ نَبیِّکَ بَیْنَ یَدَیْکَ، فَأنْتَ رَجائی وَ ظَهْری وَ عُدَّتی وَ مُعْتَمَدی. لا إلَهَ إلّا أنْتَ» ثُمَّ کَبِّرْ خَمْساً وَ ثَلاثینَ تَکْبیرَةً، ثُمَّ تَرْفَعُ یَدَیْکَ وَ تَقولُ: «إلَیْکَ یا رَبِّ! صَمَدْتُ مِنْ أرْضی وَ إلَی ابْنِ نَبیِّکَ قَطَعْتُ الْبِلادَ، رَجاءً لِلْمَغْفِرَةِ، فَکُنْ لی یا وَلیَّ اللهِ سَکَناً وَ شَفیعاً وَ کُنْ بی رَحیماً وَ کُنْ لی مَنْحاً [مُمْنِحاً] یَوْمَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إلّا لِمَنِ ارْتَضی، یَوْمَ لا تَنْفَعُ شَفاعَةُ الشّافِعینَ وَ یَوْمَ یَقولُ أهْلُ الضَّلالَةِ: «فَما لَنا مِنْ شافِعینَ وَ لا صَدیقٍ حَمیمٍ.» فَکُنْ یَوْمَئِذٍ فی مَقامی بَیْنَ یَدَیْ رَبّی لی مُنْقِذا،ً فَقَدْ عَظُمَ جُرْمی إذا ارْتَعَدَتْ فَرائِصی وَ أُخِذَ بِسَمْعی وَ أنا مُنَکِّسٌ رَأْسی بِما قَدَّمْتُ مِنْ سوءِ عَمَلی وَ أنا عادٍ کَما وَلَدَتْنی أُمّی وَ رَبّی یَسْألُنی، فَکُنْ لی شَفیعاً وَ مُنْقِذاً، فَقَدْ أعْدَدْتُکَ لیَوْمِ حاجَتی وَ یَوْمِ فَقْری وَ فاقَتی.» ثُمَّ ضَعْ خَدَّکَ الْأیْسَرَ عَلَی الْقَبْرِ وَ تَقولُ: «اللّهُمَّ! ارْحَمْ تَضَرُّعی فی تُرابِ قَبْرِ ابْنِ نَبیِّکَ، فَإنّی فی مَوْضِعِ رَحْمَةٍ یا رَبِّ!» وَ تَقولُ: «بِأبی أنْتَ وَ أُمّی یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ. إنّی أبْرَأُ إلَی اللهِ مِنْ قاتِلِکَ وَ مِنْ سالِبِکَ. یا لَیْتَنی کُنْتُ مَعَکَ، فَأفوزَ فَوْزاً عَظیماً وَ أبْذُلُ مُهْجَتی فیکَ وَ أقیکَ بِنَفْسی وَ کُنْتُ، فیمَنْ أقامَ بَیْنَ یَدَیْکَ حَتَّی یُسْفَکَ دَمی مَعَکَ، فَأظْفُرَ مَعَکَ بِالسَّعادَةِ وَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ.» وَ تَقولُ: «لَعَنَ اللهُ مَنْ رَماکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ طَعَنَکَ. لَعَنَ اللهُ مَنِ اجْتَزَّ رَأْسَکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ حَمَلَ رَأْسَکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ نَکَتَ بِقَضیبِهِ بَیْنَ ثَنایاکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ أبْکَی نِساءَکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ أیْتَمَ أوْلادَکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ أعانَ عَلَیْکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ سارَ إلَیْکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ مَنَعَکَ مِنْ ماءِ الْفُراتِ. لَعَنَ اللهُ مَنْ غَشَّکَ وَ خَلّاکَ. لَعَنَ اللهُ مَنْ سَمِعَ صَوْتَکَ، فَلَمْ یُجِبْکَ. لَعَنَ اللهُ ابْنَ آکِلَةِ الْأکْبادِ وَ لَعَنَ اللهُ ابْنَهُ وَ أعْوانَهُ وَ أتْباعَهُ وَ أنْصارَهُ وَ ابْنَ سُمَیَّةَ وَ لَعَنَ اللهُ جَمیعَ قاتِلیکَ وَ قاتِلی أبیکَ وَ مَنْ أعانَ عَلَی قَتْلِکُمْ وَ حَشا اللهُ أجْوافَهُمْ وَ بُطونَهُمْ وَ قُبورَهُمْ ناراً وَ عَذَّبَهُمْ عَذاباً ألیماً.» ثُمَّ تُسَبِّحُ عِنْدَ رَأْسِهِ ألْفَ تَسْبیحَةٍ مِنْ تَسْبیحِ أمیرِالْمُؤْمِنینَj وَ إنْ أحْبَبْتَ تَحَوَّلْتَ إلَی عِنْدِ رِجْلَیْهِ وَ تَدْعو بِما قَدْ فَسَّرْتُ لَکَ. ثُمَّ تَدورُ مِنْ عِنْدِ رِجْلَیْهِ إلَی عِنْدِ رَأْسِهِ. فَإذا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلاةِ، سَبَّحْتَ وَ التَّسْبیحُ تَقولُ: «سُبْحانَ مَنْ لا تَبیدُ مَعالِمُهُ. سُبْحانَ مَنْ لا تَنْقُصُ خَزائِنُهُ. سُبْحانَ مَنْ لا انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ. سُبْحانَ مَنْ لا یَنْفَدُ ما عِنْدَهُ. سُبْحانَ مَنْ لا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ. سُبْحانَ مَنْ لا یُشاوِرُ أحَداً فی أمْرِهِ. سُبْحانَ مَنْ لا إلَهَ غَیْرُهُ.» ثُمَّ تَحَوَّلُ عِنْدَ رِجْلَیْهِ وَ ضَعْ یَدَکَ عَلَی الْقَبْرِ وَ قُلْ: «صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا أباعَبْدِاللهِ» ثَلاثاً، «صَبَرْتَ وَ أنْتَ الصّادِقُ الْمُصَدَّقُ. قَتَلَ اللهُ مَنْ قَتَلَکُمْ بِالْأیْدی وَ الْألْسُنِ» وَ تَقولُ: «اللّهُمَّ! رَبَّ الْأرْبابِ! صَریخَ الْأخْیارِ! إنّی عُذْتُ مَعاذاً، فَفُکَّ رَقَبَتی مِنَ النّارِ. جِئْتُکَ یا ابْنَ رَسولِ اللهُ! وافِداً إلَیْکَ، أتَوَسَّلُ إلَی اللهِ فی جَمیعِ حَوائِجی مِنْ أمْرِ آخِرَتی وَ دُنْیایَ وَ بِکَ یَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلونَ إلَی اللهِ فی جَمیعِ حَوائِجِهِمْ وَ بِکَ یُدْرِکُ أهْلُ الثَّوابِ مِنْ عِبادِ اللهِ طَلِبَتَهُمْ. أسْألُ وَلیَّکَ وَ وَلیَّنا أنْ یَجْعَلَ حَظّی مِنْ زیارَتِکَ الصَّلاةَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ الْمَغْفِرَةَ لِذُنوبی. اللّهُمَّ! اجْعَلْنا مِمَّنْ تَنْصُرُهُ وَ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدینِکَ فی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ.» ثُمَّ تَضَعُ خَدَّیْکَ عَلَیْهِ وَ تَقولُ: «اللّهُمَّ! رَبَّ الْحُسَیْنِ! اشْفِ صَدْرَ الْحُسَیْنِ. اللّهُمَّ! رَبَّ الْحُسَیْنِ! اطْلُبْ بِدَمِ الْحُسَیْنِ. اللّهُمَّ! رَبَّ الْحُسَیْنِ! انْتَقِمْ مِمَّنْ رَضیَ بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ. اللّهُمَّ! رَبَّ الْحُسَیْنِ! انْتَقِمْ مِمَّنْ خالَفَ الْحُسَیْنَ. اللّهُمَّ! رَبَّ الْحُسَیْنِ! انْتَقِمْ مِمَّنْ فَرِحَ بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ» وَ تَبْتَهِلُ إلَی اللهِ فی اللَّعْنَةِ عَلَی قاتِلِ الْحُسَیْنِ وَ أمیرِالْمُؤْمِنینَc وَ تُسَبِّحُ عِنْدَ رِجْلَیْهِ ألْفَ تَسْبیحَةٍ مِنْ تَسْبیحِ فاطِمَةَ الزَّهْراءِh، فَإنْ لَمْ تَقْدِرْ فَمِائَةَ تَسْبیحَةٍ وَ تَقولُ: «سُبْحانَ ذی الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنیفِ. سُبْحانَ ذی الْجَلالِ وَ الْإکْرامِ الْفاخِرِ الْعَظیمِ [الْعَمیمِ]. سُبْحانَ ذی الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ. سُبْحانَ ذی الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْعَظیمِ. سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْجَمالَ. سُبْحانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنّورِ وَ الْوَقارِ. سُبْحانَ مَنْ یَرَی أثَرَ النَّمْلِ فی الصَّفا وَ خَفَقانَ الطَّیْرِ فی الْهَواءِ. سُبْحانَ مَنْ هوَ هَکَذا وَ لا هَکَذا غَیْرُهُ» ثُمَّ صِرْ إلَی قَبْرِ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، فَهوَ عِنْدَ رِجْلِ الْحُسَیْنِ. فَإذا وَقَفْتَ عَلَیْهِ، فَقُلِ: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ رَسولِ اللهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ وَ ابْنَ خَلیفَةِ رَسولِ اللهِ وَ ابْنَ بِنْتِ رَسولِ اللهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ مُضاعَفَةً، کُلَّما طَلَعَتْ شَمْسٌ أوْ غَرَبَتْ، السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَی روحِکَ وَ بَدَنِکَ. بِأبی أنْتَ وَ أُمّی مِنْ مَذْبوحٍ وَ مَقْتولٍ مِنْ غَیْرِ جُرْمٍ. بِأبی أنْتَ وَ أُمّی دَمَکَ الْمُرْتَقَی بِهِ إلَی حَبیبِ اللهِ. بِأبی أنْتَ وَ أُمّی مِنْ مُقَدَّمٍ بَیْنَ یَدی أبیکَ، یَحْتَسِبُکَ وَ یَبْکی عَلَیْکَ، مُحْتَرِقاً عَلَیْکَ قَلْبُهُ، یَرْفَعُ دَمَکَ بِکَفِّهِ إلَی أعْنانِ السَّماءِ لا یَرْجِعُ مِنْهُ قَطْرَةٌ وَ لا تَسْکُنُ عَلَیْکَ مِنْ أبیکَ زَفْرَةٌ، وَدَّعَکَ لِلْفِراقِ. فَمَکانُکُما عِنْدَ اللهِ مَعَ آبائِکَ الْماضینَ وَ مَعَ أُمَّهاتِکَ فی الْجِنانِ مُنَّعَمینَ. أبْرَأُ إلَی اللهِ مِمَّنْ قَتَلَکَ وَ ذَبَحَکَ.» ثُمَّ انْکَبَّ عَلَی الْقَبْرِ وَ ضَعْ یَدَیْکَ [یَدَکَ] عَلَیْهِ وَ قُلْ: «سَلامُ اللهِ وَ سَلامُ مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ وَ أنْبیائِهِ الْمُرْسَلینَ وَ عِبادِهِ الصّالِحینَ عَلَیْکَ یا مَوْلایَ وَ ابْنَ مَوْلایَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ وَ عَلَی عِتْرَتِکَ وَ أهْلِ بَیْتِکَ وَ آبائِکَ وَ أبْنائِکَ وَ أُمَّهاتِکَ الْأخْیارِ الْأبْرارِ، الَّذینَ أذْهَبَ اللهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهیراً. السَّلامُ عَلَیْکَ یا ابْنَ رَسولِ اللهِ وَ ابْنَ أمیرِالْمُؤْمِنینَ وَ ابْنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. لَعَنَ اللهُ قاتِلَکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَنِ اسْتَخَفَّ بِحَقِّکُمْ وَ قَتَلَکُمْ. لَعَنَ اللهُ مَنْ بَقیَ مِنْهُمْ وَ مَنْ مَضَی. نَفْسی فِداؤُکُمْ وَ لِمَضْجَعِکُمْ. صَلَّی اللهُ عَلَیْکُمْ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً.» ثُمَّ ضَعْ خَدَّکَ عَلَی الْقَبْرِ وَ قُلْ: «صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا أباالْحَسَنِ» ثَلاثاً، «بِأبی أنْتَ وَ أُمّی. أتَیْتُکَ زائِراً وافِداً عائِذاً مِمّا جَنَیْتُ عَلَی نَفْسی وَ احْتَطَبْتُ عَلَی ظَهْری. أسْألُ اللهَ وَلیَّکَ وَ وَلیّی أنْ یَجْعَلَ حَظّی مِنْ زیارَتِکَ، عِتْقَ رَقَبَتی مِنَ النّارِ.» وَ تَدْعو بِما أحْبَبْتَ. ثُمَّ تَدورُ مِنْ خَلْفِ الْحُسَیْنِj إلَی عِنْدِ رَأْسِهِ وَ صَلِّ عِنْدَ رَأْسِهِ رَکْعَتَیْنِ تَقْرَأُ فی الْأولَی الْحَمْدَ وَ یس وَ فی الثّانیَةِ الْحَمْدَ وَ الرَّحْمَنَ وَ إنْ شِئْتَ صَلَّیْتَ خَلْفَ الْقَبْرِ وَ عِنْدَ رَأْسِهِ أفْضَلُ. فَإذا فَرَغْتَ، فَصَلِّ ما أحْبَبْتَ إلّا أنَّ رَکْعَتَیِ الزّیارَةِ لا بُدَّ مِنْهُما عِنْدَ کُلِّ قَبْرٍ. فَإذا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلاةِ، فارْفَعْ یَدَیْکَ وَ قُلِ: «اللّهُمَّ! إنّا أتَیْناهُ مُؤْمِنینَ بِهِ، مُسَلِّمینَ لَهُ، مُعْتَصِمینَ بِحَبْلِهِ، عارِفینَ بِحَقِّهِ، مُقِرّینَ بِفَضْلِهِ، مُسْتَبْصِرینَ بِضَلالَةِ مَنْ خالَفَهُ، عارِفینَ بِالْهُدَی الَّذی هوَ عَلَیْهِ. اللّهُمَّ! إنّی أُشْهِدُکَ وَ أُشْهِدُ مَنْ حَضَرَ مِنْ مَلائِکَتِکَ إنّی بِهِمْ مُؤْمِنٌ وَ إنّی بِمَنْ قَتَلَهُمْ کافِرٌ. اللّهُمَّ! اجْعَلْ لِما أقولُ بِلِسانی، حَقیقَةً فی قَلْبی وَ شَریعَةً فی عَمَلی. اللّهُمَّ! اجْعَلْنی مِمَّنْ لَهُ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ قَدَمٌ ثابِتٌ وَ أثْبِتْنی فیمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ. اللّهُمَّ! الْعَنِ الَّذینَ بَدَّلوا نِعْمَتَکَ کُفْراً. سُبْحانَکَ یا حَلیمُ! عَمّا یَعْمَلُ الظّالِمونَ فی الْأرْضِ. تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ یا عَظیمُ تَرَی عَظیمَ الْجُرْمِ مِنْ عِبادِکَ فَلا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ. تَعالَیْتَ یا کَریمُ! أنْتَ شاهِدٌ غَیْرُ غائِبٍ وَ عالِمٌ بِما أوتیَ إلَی أهْلِ صِفْوَتِکَ وَ أحِبّائِکَ مِنَ الْأمْرِ الَّذی لا تَحْمِلُهُ سَماءٌ وَ لا أرْضٌ وَ لَوْ شِئْتَ لانْتَقَمْتَ مِنْهُمْ وَ لَکِنَّکَ ذو أناةٍ وَ قَدْ أمْهَلْتَ الَّذینَ اجْتَرَءوا عَلَیْکَ وَ عَلَی رَسولِکَ وَ حَبیبِکَ. فَأسْکَنْتَهُمْ أرْضَکَ وَ غَذَوْتَهُمْ بِنِعْمَتِکَ إلَی أجَلٍ هُمْ بالِغوهُ وَ وَقْتٍ هُمْ صائِرونَ إلَیْهِ لیَسْتَکْمِلوا الْعَمَلَ الَّذی قَدَّرْتَ وَ الْأجَلَ الَّذی أجَّلْتَ لِتُخَلِّدَهُمْ فی مَحَطٍّ وَ وَثاقٍ وَ نارِ جَهَنَّمَ وَ حَمیمٍ وَ غَسّاقٍ وَ الضَّریعِ وَ الْإحْراقِ وَ الْأغْلالِ وَ الْأوْثاقِ وَ غِسْلینٍ وَ زَقّومٍ وَ صَدیدٍ مَعَ طولِ الْمُقامِ فی أیّامِ لَظًی وَ فی سَقَرَ الَّتی لا تُبْقی وَ لا تَذَرُ وَ فی الْحَمیمِ وَ الْجَحیمِ.» ثُمَّ تَنْکَبُّ عَلَی الْقَبْرِ وَ تَقولُ: «یا سَیِّدی! أتَیْتُکَ زائِراً موقَراً بِالذُّنوبِ أتَقَرَّبُ إلَی رَبّی بِوُفودی إلَیْکَ وَ بُکائی عَلَیْکَ وَ عَویلی وَ حَسْرَتی وَ أسَفی وَ بُکائی وَ ما أخافُ عَلَی نَفْسی رَجاءَ أنْ تَکونَ لی حِجاباً وَ سَنَداً وَ کَهْفاً وَ حِرْزاً وَ شافِعاً وَ وِقایَةً مِنَ النّارِ غَداً وَ أنا مِنْ مَوالیکُمُ الَّذینَ أُعادی عَدوَّکُمْ وَ أوالی وَلیَّکُمْ. عَلَی ذَلِکَ أحْیَی وَ عَلَی ذَلِکَ أموتُ وَ عَلَیْهِ أُبْعَثُ إنْ شاءَ اللهُ تَعالَی وَ قَدْ أشْخَصْتُ بَدَنی وَ وَدَّعْتُ أهْلی وَ بَعُدَتْ شُقَّتی وَ أُؤَمِّلُ فی قُرْبِکُمُ النَّجاةَ وَ أرْجو فی أیّامِکُمُ الْکَرَّةَ وَ أطْمَعُ فی النَّظَرِ إلَیْکُمْ وَ إلَی مَکانِکُمْ غَداً فی جَنّاتِ رَبّی مَعَ آبائِکُمُ الْماضینَ.» وَ تَقولُ: «یا أباعَبْدِاللهِ! یا حُسَیْنَ ابْنَ رَسولِ اللهِ! جِئْتُکَ مُسْتَشْفِعاً بِکَ إلَی اللهِ. اللّهُمَّ! إنّی أسْتَشْفِعُ إلَیْکَ بِوَلَدِ حَبیبِکَ وَ بِالْمَلائِکَةِ الَّذینَ یَضِجّونَ عَلَیْهِ وَ یَبْکونَ وَ یَصْرُخونَ، لا یَفْتُرونَ وَ لا یَسْأمونَ وَ هُمْ مِنْ خَشْیَتِکَ مُشْفِقونَ وَ مِنْ عَذابِکَ حَذِرونَ. لا تُغَیِّرُهُمُ الْأیّامُ وَ لا یَنْهَزِمونَ مِنْ نَواحی الْحَیْرِ یَشْهَقونَ وَ سَیِّدُهُمْ یَرَی ما یَصْنَعونَ وَ ما فیهِ یَتَقَلَّبونَ. قَدِ انْهَمَلَتْ مِنْهُمُ الْعُیونُ فَلا تَرْقَأُ وَ اشْتَدَّ مِنْهُمُ الْحَزَنُ بِحُرْقَةٍ لا تُطْفَی.» ثُمَّ تَرْفَعُ یَدَیْکَ وَ تَقولُ: «اللّهُمَّ! إنّی أسْألُکَ مَسْألَةَ الْمِسْکینِ الْمُسْتَکینِ الْعَلیلِ الذَّلیلِ الَّذی لَمْ یُرِدْ بِمَسْألَتِهِ غَیْرَکَ، فَإنْ لَمْ تُدْرِکْهُ رَحْمَتُکَ، عَطِبَ. أسْألُکَ أنْ تُدارِکَنی بِلُطْفٍ مِنْکَ وَ أنْتَ الَّذی لا یَخیبُ سائِلُکَ وَ تُعْطی الْمَغْفِرَةَ وَ تَغْفِرُ الذُّنوبَ، فَلا أکونَنَّ یا سَیِّدی! أنا أهْوَنَ خَلْقِکَ عَلَیْکَ وَ لا أکونُ أهْوَنَ مَنْ وَفَدَ إلَیْکَ بِابْنِ حَبیبِکَ، فَإنّی أمَّلْتُ وَ رَجَوْتُ وَ طَمِعْتُ وَ زُرْتُ وَ اغْتَرَبْتُ رَجاءً لَکَ أنْ تُکافِئَنی إذْ أخْرَجْتَنی مِنْ رَحْلی، فَأذِنْتَ لی بِالْمَسیرِ إلَی هَذا الْمَکانِ رَحْمَةً مِنْکَ وَ تَفَضُّلًا مِنْکَ، یا رَحْمانُ! یا رَحیمُ!» وَ اجْتَهِدْ فی الدُّعاءِ ما قَدَرْتَ عَلَیْهِ وَ أکْثِرْ مِنْهُ إنْ شاءَ اللهُ تَعالَی. ثُمَّ تَخْرُجُ مِنَ السَّقیفَةِ وَ تَقِفُ بِحِذاءِ قُبورِ الشُّهَداءِ وَ تومِئُ إلَیْهِمْ أجْمَعینَ وَ تَقولُ: «السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا أهْلَ الْقُبورِ مِنْ أهْلِ دیارٍ مِنَ الْمُؤْمِنینَ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ، فَنِعْمَ عُقْبَی الدّارِ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا أوْلیاءَ اللهِ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا أنْصارَ اللهِ وَ أنْصارَ رَسولِهِ وَ أنْصارَ أمیرِالْمُؤْمِنینَ وَ أنْصارَ ابْنِ رَسولِهِ وَ أنْصارَ دینِهِ. أشْهَدُ أنَّکُمْ أنْصارُ اللهِ کَما قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ کَأیِّنْ مِنْ نَبیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبّیّونَ کَثیرٌ فَما وَهَنوا لِما أصابَهُمْ فی سَبیلِ اللّهِ وَ ما ضَعُفوا وَ ما اسْتَکانوا» فَما ضَعُفْتُمْ وَ ما اسْتَکَنْتُمْ حَتَّی لَقیتُمُ اللهَ عَلَی سَبیلِ الْحَقِّ. صَلَّی اللهُ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی أرْواحِکُمْ وَ أبْدانِکُمْ وَ أجْسادِکُمْ. أبْشِروا بِمَوْعِدِ اللهِ الَّذی لا خُلْفَ لَهُ وَ لا تَبْدیلَ. إنَّ اللهَ لا یُخْلِفُ وَعْدَهُ وَ اللهُ مُدْرِکٌ بِکُمْ ثارَ ما وَعَدَکُمْ. أنْتُمْ خاصَّةُ اللهِ، اخْتَصَّکُمُ اللهُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ. أنْتُمُ الشُّهَداءُ وَ أنْتُمُ السُّعَداءُ. سَعِدْتُمْ عِنْدَ اللهِ وَ فُزْتُمْ بِالدَّرَجاتِ مِنْ جَنّاتٍ لا یَظْعَنُ أهْلُها وَ لا یَهْرَمونَ وَ رَضوا بِالْمُقامِ فی دارِ السَّلامِ مَعَ مَنْ نَصَرْتُمْ. جَزاکُمُ اللهُ خَیْراً مِنْ أعْوانٍ جَزاءَ مَنْ صَبَرَ مَعَ رَسولِ اللهِp. أنْجَزَ اللهُ ما وَعَدَکُمْ مِنَ الْکَرامَةِ فی جِوارِهِ وَ دارِهِ مَعَ النَّبیّینَ وَ الْمُرْسَلینَ وَ أمیرِالْمُؤْمِنینَ وَ قائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلینَ. أسْألُ اللهَ الَّذی حَمَلَنی إلَیْکُمْ حَتَّی أرانی مَصارِعَکُمْ أنْ یُریَنیکُمْ عَلَی الْحَوْضِ رِواءً مَرْویّینَ وَ یُریَنی أعْداءَکُمْ فی أسْفَلِ دَرْکٍ مِنَ الْجَحیمِ فَإنَّهُمْ قَتَلوکُمْ ظُلْماً وَ أرادوا إماتَةَ الْحَقِّ وَ سَلَبوکُمْ لِابْنِ سُمَیَّةَ وَ ابْنِ آکِلَةِ الْأکْبادِ. فَأسْألُ اللهَ أنْ یُریَنیهِمْ ظِماءً مُظْمَئینَ مُسَلْسَلینَ مُغَلْغَلینَ یُساقونَ إلَی الْجَحیمِ. السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا أنْصارَ اللهِ وَ أنْصارَ ابْنِ رَسولِهِ مِنّی ما بَقیتُ وَ بَقیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ دائِماً إذا فَنیتُ وَ بُلیتُ. لَهْفی عَلَیْکُمْ أیُّ مُصیبَةٍ أصابَتْ کُلَّ مَوْلًی لِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. لَقَدْ عَظُمَتْ وَ خُصَّتْ وَ جَلَّتْ وَ عَمَّتْ مُصیبَتُکُمْ. أنا بِکُمْ لَجَزِعٌ وَ أنا بِکُمْ لَموجَعٌ مَحْزونٌ وَ أنا بِکُمْ لَمُصابٌ مَلْهوفٌ. هَنیئاً لَکُمْ ما أُعْطیتُمْ وَ هَنیئاً لَکُمْ ما بِهِ حُیّیتُمْ. فَلَقَدْ بَکَتْکُمُ الْمَلائِکَةُ وَ حَفَّتْکُمْ وَ سَکَنَتْ مُعَسْکَرَکُمْ وَ حَلَّتْ مَصارِعَکُمْ وَ قَدَّسَتْ وَ صَفَّتْ بِأجْنِحَتِها عَلَیْکُمْ. لَیْسَ لَها عَنْکُمْ فِراقٌ إلَی یَوْمِ التَّلاقِ وَ یَوْمِ الْمَحْشَرِ وَ یَوْمِ الْمَنْشَرِ، طافَتْ عَلَیْکُمْ رَحْمَةٌ مِنَ اللهِ وَ بَلَغْتُمْ بِها شَرَفَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ. أتَیْتُکُمْ شَوْقاً وَ زُرْتُکُمْ خَوْفاً. أسْألُ اللهَ أنْ یُریَنیکُمْ عَلَی الْحَوْضِ وَ فی الْجِنانِ مَعَ الْأنْبیاءِ وَ الْمُرْسَلینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ أولئِکَ رَفیقاً.» ثُمَّ دُرْ فی الْحائِرِ وَ أنْتَ تَقولُ: «یا مَنْ إلَیْهِ وَفَدْتُ وَ إلَیْهِ خَرَجْتُ وَ بِهِ اسْتَجَرْتُ وَ إلَیْهِ قَصَدْتُ وَ إلَیْهِ بِابْنِ نَبیِّهِ تَقَرَّبْتُ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مُنَّ عَلَیَّ بِالْجَنَّةِ وَ فُکَّ رَقَبَتی مِنَ النّارِ. اللّهُمَّ! ارْحَمْ غُرْبَتی وَ بُعْدَ داری وَ ارْحَمْ مَسیری إلَیْکَ وَ إلَی ابْنِ حَبیبِکَ وَ اقْلِبْنی مُفْلِحاً مُنْجِحاً، قَدْ قَبِلْتَ مَعْذِرَتی وَ خُضوعی وَ خُشوعی عِنْدَ إمامی وَ سَیِّدی وَ مَوْلایَ وَ ارْحَمْ صَرْخَتی وَ بُکائی وَ هَمّی وَ جَزَعی وَ خُشوعی وَ حُزْنی وَ ما قَدْ باشَرَ قَلْبی مِنَ الْجَزَعِ عَلَیْهِ. فَبِنِعْمَتِکَ عَلَیَّ وَ بِلُطْفِکَ لی خَرَجْتُ إلَیْهِ وَ بِتَقْویَتِکَ إیّایَ وَ صَرْفِکَ الْمَحْذورَ عَنّی وَ کَلائَتِکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ لی وَ بِحِفْظِکَ وَ کَرامَتِکَ إیّایَ وَ کُلَّ بَحْرٍ قَطَعْتُهُ وَ کُلَّ وادٍ وَ فَلاةٍ سَلَکْتُها وَ کُلَّ مَنْزِلٍ نَزَلْتُهُ، فَأنْتَ حَمَلْتَنی فی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ أنْتَ الَّذی بَلَّغْتَنی وَ وَفَّقْتَنی وَ کَفَیْتَنی وَ بِفَضْلٍ مِنْکَ وَ وِقایَةٍ بَلَغْتُ وَ کانَتِ الْمِنَّةُ لَکَ عَلَیَّ فی ذَلِکَ کُلِّهِ وَ أثَری مَکْتوبٌ عِنْدَکَ وَ اسْمی وَ شَخْص، فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی ما أبْلَیْتَنی وَ اصْطَنَعْتَ عِنْدی. اللّهُمَّ! فارْحَمْ قُرْبی مِنْکَ وَ مَقامی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ تَمَلُّقی وَ اقْبَلْ مِنّی تَوَسُّلی إلَیْکَ بِابْنِ حَبیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ خیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ تَوَجُّهی إلَیْکَ وَ أقِلْنی عَثْرَتی وَ اقْبَلْ عَظیمَ ما سَلَفَ مِنّی وَ لا یَمْنَعْکَ ما تَعْلَمُ مِنّی مِنَ الْعُیوبِ وَ الذُّنوبِ وَ الْإسْرافِ عَلَی نَفْسی وَ إنْ کُنْتَ لی ماقِتاً، فارْضَ عَنّی وَ إنْ کُنْتَ عَلَیَّ ساخِطاً، فَتُبْ عَلَیَّ، إنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ. اللّهُمَّ! اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ وَ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانی صَغیراً وَ اجْزِهِما عَنّی خَیْراً. اللّهُمَّ! اجْزِهِما بِالْإحْسانِ إحْساناً وَ بِالسَّیِّئاتِ غُفْراناً. اللّهُمَّ! أدْخِلْهُما الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ وَ حَرِّمْ وُجوهَهُما عَنْ عَذابِکَ وَ بَرِّدْ عَلَیْهِما مَضاجِعَهُما وَ افْسَحْ لَهُما فی قَبْرَیْهِما وَ عَرِّفْنیهِما فی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَ جِوارِ حَبیبِکَ مُحَمَّدٍp.»»»

* ترجمه:

ابوعبدالله (امام صادق)j فرمودند: «هنگامی که اراده کردی به سوی قبر حسینj کنی، پس چهارشنبه و پنج‌شنبه و جمعه را روزه بگیر. پس آن هنگام که اراده خارج شدن نمودی، خانواده‌ات و فرزندانت را جمع کن و به دعای سفر دعا نما و قبل از خارج شدنت غسل کن و هنگامی که غسل می‌کنی، بگو: «بارالها! مرا پاک گردان و قلبم را (نیز) پاک گردان و سینه‌ام را گشاده فرما و ذکرت را و مدحت و ثنای بر خودت را بر زبانم جاری گردان، چرا که نیرویی نیست مگر به تو و دانسته‌ام که استواری دینم، به تسلیم برای امر تو و تبعیت برای سنت نبیت و شهادت بر همه پیامبرانت و رسولانت به سوی همه خلقت است. بارالها! قرار بده آن را نور و پاک کننده و محافظ و شفا از هر دردی و بیماری و آسیبی و آفتی و از شر آن‌چه می‌ترسم.» پس هنگامی که خارج شدی، پس بگو: «بارالها! به یقین من توجهم را به سوی تو متوجه می‌کنم و کارم را به سوی تو واگذار می‌کنم و وجودم را به سوی تو تسلیم می‌کنم و پشتم را به سوی تو پناه می‌دهم و بر تو توکل می‌کنم. پناهگاهی و محل نجاتی نیست مگر به سوی تو. برکت می‌دهی و بلندمرتبه‌ای. پناه‌گیرنده‌ات عزیز است و مدحت بلندمرتبه.» سپس بگو: «به نام الله و به الله و از الله و به سوی الله و در راه الله و بر آیین رسول اللهp. بر الله توکل می‌کنم و به سوی او می‌روم. شکافنده آسمان‌های هفتگانه و زمین‌های هفتگانه و پروردگار عرش بسیار بزرگ. پروردگارا! درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا در سفرم حفظ کن و بهترین جانشین را در خانواده‌ام جانشین گردان. بارالها! به سوی تو توجه می‌کنم و به سوی تو خارج می‌شوم و به سوی تو وارد می‌شوم و برای خیر تو عرضه می‌کنم و به زیارت حبیب حبیبت تقرب می‌جویم. بارالها! مرا به خاط شری که نزد من است، از خیری که نزد تو است، منع مکن. بارالها! گناهانم را برای من بیامرز و بدی‌هایم را از من بپوشان و خطاهایم را پایین آور و نیکی‌هایم را از من قبول فرما.» و سه مرتبه می‌گویی: «بارالها! مرا در زره محافظت شده‌ات که هر که را بخواهی در آن قرار می‌دهی، قرار ده. بارالها! به یقین من دوری می‌جویم به سوی تو از تغییر و نیرو.» و فاتحة الکتاب و معوذتین و قل هو الله احد و انا الزلناه و آیة الکرسی و یس و آخر سوره حشر: «لو أنزلنا هذا القرآن علی جبل» را می‌خوانی و روغن به خود نمال و سرمه نکش تا به فرات برسی و از کلام و مزاح کوتاهی کن و از ذکر الله تعالی زیادی بجو و جداً از مزاح و خصومت بپرهیز. پس هنگامی که سواره یا پیاده بودی، پس بگو: «بارالها! به یقین من به تو پناه می‌برم از خشم پیامدها و عواقب عذاب‌ها و فتنه گمراهی و از این‌که مرا به ناپسندی ملاقات کنی و به تو پناه می‌برم از حبس و اشتباه و از وسوسه شیطان و حوادث بد و از شر هر صاحب شری و از شر شیطان‌های جنی و انسی و از شر کسی که بر اولیائت دشمنی می‌ورزد و از کسی که تجاوز و دشمنی می‌کند بر من و پناه می‌برم بر تو از شر چشمه‌های ظلمت و از شر همه هم‌نشینان ابلیس و کسی که خیر را به زبان و دست رد می‌کند.» پس هنگامی که از چیزی ترسیدی، پس بگو: «تغییر و نیرویی نیست مگر به الله، به آن خود را می‌پوشانم و به آن پناه می‌برم. بارالها! مرا از شر خلقت پناه ده، پس این است و جز این نیست که من به تو هستم و من بنده تو می‌باشم.» پس هنگامی که به فرات رسیدی، قبل آن‌که از آن عبور کنی، بگو: «بارالها! تو بهترین کسی هستی که افراد به سوی او وارد می‌شوند و تو ای آقای من! کریم‌ترین کسی هستی که بر او وارد می‌شوند و کریم‌ترین کسی که زیارت می‌کنند و برای هر زیارت‌کننده‌ای کرامتی قرار داده‌ای و برای هر وارد شونده‌ای، تحفه‌ای و من زیارت‌کننده قبر پسر پیامبرت که درودهای تو بر او باد، نزد تو آمده‌ام، پس تحفه‌ات را برای من رها شدن گردنم از آتش قرا ده و عملم را از من قبول کن و سعیم را قدردان و رحم کن به مسیرم به سوی خودت به غیر منتی از جانب من، بلکه منت از آن تو است بر من، چرا که برای من راهی به سوی زیارتش قرار دادی و فضل او را به من شناساندی و مرا حفظ نمودی تا به قبر پسر ولیت رساندی درحالی که به تو امید دارم، پس بر محمد و آل محمد درود فرست و امیدم را قطع مکن در حالی که نزد تو آمده‌ام، پس آرزویم را نا امید مگردان و این را کفاره‌ای قرار ده برای آن‌چه پیش از آن از گناهانم بوده و مرا از یاوران او قرار ده، ای بخشنده‌ترین بخشندگان!» سپس از فرات عبور کن و بگو: «بارالها! درود فرست بر محمد و آل محمد و سعیم را مورد قدردانی و گناهم را مورد آمرزش و عملم را مورد قبول قرار ده و مرا از خطاها و گناهان بشوی و قلبم را از هر آفتی که دینم را به تدریج کم می‌کند یا عملم را باطل می‌نماید، پاک گردان. ای بخشنده‌ترین بخشندگان.» سپس به نینوا برو، پس اسباب سفرت را آن‌جا قرار ده و روغن نمال و سرمه مکش و تا زمانی که در آن اقامت داری، گوشت نخور. سپس نزد نهر، درست مقابل قبر برو و غسل کن در حالی که لنگی بر تو است و در حالی که غسل می‌کنی، بگو: «بارالها! مرا پاک گردان و قلبم را (نیز) پاک فرما و سینه‌ام را گشاده گردان و بر زبانم محبتت و مدحت و ثنای بر خود را جاری گردان، چرا که تغییر و نیرویی نیست مگر به واسطه تو و دانسته‌ام که استواری دینم، به تسلیم برای امر تو و شهادت بر همه پیامبرانت و رسولانت به همبستگی بینشان است. شهادن می‌دهم که آن‌ها پیامبرانت و رسولانت به سوی همه خلقت هستند. بارالها! قرار بده این را نوری و پاکیزگی و سپری و شفایی از هر دردی و بیماری و آسیبی و آفتی و از شر آن‌چه بیم دارم و پرهیز می‌کنم. بارالها! پاک گردان به آن قلبم و جوارهم و استخوان‌هایم و گوشتم و خونم و مویم و پوستم و مغزم و رگم و آن‌چه را که زمین از من حمل می‌کند و آن را زمان درماندگیم و نیازم برای من شاهدی قرار ده.» سپس پاکیزه‌ترین لباست را بپوش، پس هنگامی که آن را پوشیدی، پس سی بار بگو: «الله اکبر» و می‌گویی: «(مطلق) ستایش برای الله که به سوی او قصد کرده‌ام، پس مرا رساند و فقط و فقط تو را اراده کرده‌ام، پس از من قبول کن و از من قطع نکرده است در حالی که طلب کرده‌ام، پس به من تسلیم نمود. بارالها! تو پناهگاه من هستی و حافظ من و سپر من و امید من و آرزوی من. نیست خدایی مگر تو! ای پروردگار جهان‌ها.» پس هنگامی که اراده رفتن کردی، پس بگو: «بارالها! به یقین من تو را اراده کرده‌ام، پس مرا اراده کن و به یقین من توجهم را به سوی تو پیش انداخته‌ام، پس توجهت را از من بر مگردان. پس اگر بر من خشم گرفته‌ای، بر من ببخشای و مورد رحمت قرار ده مسیرم را به سوی پسر حبیبت. به آن رضای تو را از خودم می‌طلبم، پس از من راضی باش و نا امیدم نکن، ای بخشنده‌ترین بخشندگان.» سپس پا برهنه حرکن کن و بر تو باد آرامش و وقار به تکبیر و تهلیل و تمجید و تحمید و تعظیم برای الله و برای رسولشp و هم‌چنین بگو: «(مطلق) ستایش برای الله یکتای یگانه به همه کارها، خالق (همه) خلق. چیزی از کارهای آن‌ها بر او مخفی نمی‌ماند و داننده همه چیز است بدون یاد گرفتن. درودهای الله و درودهای ملائکه مقرب و پیامبران فرستاده شده و رسولانش، همه بر محمد و اهل بیت اوصیایش. (مطلق) ستایش برای الله که بر من نعمت بخشید و فضل محمد و اهل بیتشb را به من شناساند.» سپس اندکی راه برو و گام‌هایت را کوتاه بردار. پس هنگامی که بر تل وقوف یافتی، قبر را مقابل خود قرار بده، پس بایست و سی بار بگو: «الله اکبر» و (در ادامه) می‌گویی: «نیست خدایی مگر الله در علمش، نهایت علمش و نیست خدایی مگر الله بعد علمش، نهایت علمش و نیست خدایی مگر الله، نهایت علمش است و نیست خدایی مگر الله با علمش، نهایت علمش و (مطلق) ستایش برای الله در علمش، نهایت علمش و (مطلق) ستایش برای الله بعد علمش، نهایت علمش و (مطلق) ستایش برای الله با علمش، نهایت علمش. منزه است الله در علمش، نهایت علمش و منزه است الله بعد علمش، نهایت علمش و منزه است الله با علمش، نهایت علمش و (مطلق) ستایش برای الله به همه حمدهایش بر همه نعمت‌هایش و نیست خدایی مگر الله و الله بزرگ‌تر است و آن برای او حق است. نیست خدایی مگر الله بسیار بردبار بسیار ارجمند. نیست خدایی مگر الله، نور آسمان‌های هفت‌گانه و نور زمین‌های هفت‌گانه و نور عرش عظیم و (مطلق) ستایش برای الله، پروردگار جهان‌ها. سلام بر تو ای حجت الله و پسر حجت او. سلام بر شما ای ملائکه الله و زائران قبر پسر پیامبر الله.» سپس ده گام پیش برو و تکبیر بگو، سی تکبیر و در حالی که راه می‌روی بگو: «نیست خدایی مگر الله، تهلیلی که شمارش نمی‌کند آن را غیر او، قبل هر کسی و بعد هر کسی و با هر کسی و به تعداد هر کسی و تسبیح می‌کنم الله را، تسبیحی که شماره نکند آن را، قبل هر کسی و بعد هر کسی و با هر کسی و به تعداد هر کسی و منزه است الله و (مطلق) ستایش برای الله و نیست خدایی مگر الله و الله بزرگ‌تر است، قبل هر کسی و بعد هر کسی و با هر کسی و به تعداد هر کسی همیشگی همیشگی همیشگی. بارالها! تو را شاهد می‌گیرم، چرا که تو به شاهد بودن، کافی هستی. پس شهادت بده که من شهادت می‌دهم که تو حق هستی و این‌که فرستاده‌ات حق است و این‌که دوستت حق است و این‌که سخنت حق است و این‌که حُکمت حق است و این‌که تقدیرت حق است و این‌که فعلت حق است و این‌که محشور کردنت حق است و این‌که آتشت حق است و این‌که بهشتت حق است و این‌که زندگان را می‌میرانی و مردگان را زنده می‌کنی و این‌که تو برانگیزاننده کسانی هستی که در قبرها هستند و این‌که تو جمع‌کننده مردم هستی برای زمانی که شکی در آن نیست و این‌که تو از وعده تخلف نمی‌کنی. سلام بر تو ای حجت الله و پسر حجت او. سلام بر شما ای ملائکه الله و ای زائران قبر ابی‌عبداللهj.» سپس اندکی برو در حالی که بر تو باد آرامش و وقار به تکبیر و تهلیل و تمجید و تعظیم برای الله و برای فرستاده‌اشp و گام‌هایت را کوتاه بردار. پس هنگامی که به دربی رسیدی که سمت مشرق است، پس بر درب بایست و بگو: «شهادت می‌دهم که نیست خدایی جز الله، یگانه است، شریکی برای او نیست و شهادت می‌دهم که محمدp بنده و فرستاده او، امین الله بر خلقش است و این‌که او سرور اولین و آخرین است و این‌که او سرور پیامبران و فرستاده‌شدگان است. سلام بر رسول الله. (مطلق) ستایش برای الله که ما را به این هدایت کرد، در حالی که هدایت شده نبودیم اگر که الله هدایت نکرده بود ما را، به یقین فرستادگان پروردگارمان حق آوردند. بارالها! به یقین من شهادت می‌دهم که این قبر پسر حبیبت و برگزیده‌ات از خلقت است و این‌که او رستگار به کرامت تو است که به کتابت او را کرامت بخشیدی و مخصوص گردانیدی و بر وحیت امینش گردانیدی و مواریث پیامبران را به او عطا کردی و قرار دادی او را حجتی بر خلقت از برگزیدگان، پس هشدار داد در دعوت و خون دلش را درباره تو بذل کرد تا نجات دهد بندگانت را از گمراهی و جهالت و کوردلی و شک و تردید به سوی درب هدایت از هلاکت و تو می‌بینی در حالی که دیده نمی‌شوی و تو در منظر اعلی هستی تا دگرگون کرد بر او از خلقت، کسانی که دنیا آن‌ها مغرور کرد و آخرت را به قیمت از بین رونده اندک و خشم تو و خشم رسولت فرختند و اطاعت کردند از بندگانت از اهل جدایی و نفاق و حمل‌کننده گناه کسانی که مستوجب عذاب هستند. لعنت کند الله قاتلان فرزند فرستاده‌ات را و مضاعف گرداند بر آن‌ها عذاب بسیار دردناک را.» سپس اندکی نزدیک برو و بگو: «سلام بر تو ای وارث آدم برگزیده الله. سلام بر تو ای وارث نوح، پیامبر الله. سلام بر تو ای وارث ابراهیم، خلیل الله. سلام بر تو ای وارث موسی، سخن‌گوی با الله. سلام بر تو ای وارث عیسی، روح الله. سلام بر تو ای وارث محمد، حبیب اللهp. سلام بر تو ای وارث امیر مؤمنان، علی بن ابی‌طالب، وصی رسول الله و ولی الله. سلام بر تو ای وارث حسن بن علی پاک. سلام بر تو ای وارث فاطمه زهرا، سرور زنان جهانیان. سلام بر تو ای صدیق شهید. سلام بر تو ای وصی پسندیده نیکوی باتقوا. سلام بر تو ای وفاکننده پاک. شهادت می‌دهم که تو نماز را به پا داشته‌ای و زکات را پرداخته‌ای و به نیکی امر کرده‌ای و از بدی نهی فرموده‌ای و الله را خالصانه بندگی کرده‌ای تا (امر) یقین تو را فرا گرفت. سلام بر تو ای اباعبدالله و رحمت الله و برکات‌های او. سلام بر تو و بر روح‌هایی که به فنای تو فرود آمدند و به رحلت تو خفتند. سلام بر ملائکه الله که اطراف تو را گرفته‌اند. سلام بر ملائکه الله و زائران قبر پسر پیامبر الله.» سپس داخل حائر شو و هنگامی که داخل می‌شوی، بگو: «سلام بر ملائکه مقرب الله. سلام بر ملائکه نازل شده الله. سلام بر ملائکه نشان‌دار الله. سلام بر ملائکه الله، آن‌ها که در این حائر به اذن الله اقامت دارند. سلام بر ملائکه الله، آن‌ها که در این حائر عمل می‌کنند و برای امر الله تسلیم‌شدگان هستند. سلام بر تو ای پسر رسول الله و پسر امین الله و پسر برگزیده الله. سلام بر تو ای اباعبدالله. به یقین ما از الله هستیم و به یقین ما به سوی او مراجعت کنندگان هستیم. چه عظیم است مصیبت تو نزد جدت [پدرت] رسول اللهp و چه عظیم است مصیبت تو نزد کسی که الله عز و جل را شناخت و چه با عظمت است مصیت تو نزد ملأ اعلی و نزد پیامبران الله و فرستادگانش [نزد فرستادگان الله]. سلام و تحیت از من به سوی شما در حالی که مصیبت بر شما بزرگ است. تو نوری بودی در صلب‌های بلندمرتبه و نوری در تاریکی‌های زمین و نوری در هوا و نوری در آسمان‌های بلندمرتبه. نوری در آن بودی، نوری درخشان که خاموش نمی‌شود و تو سخن‌گوی به هدایت هستی.» سپس اندکی برو و هفت مرتبه الله اکبر بگو و هفت مرتبه تهلیل کن و هفت مرتبه حمد بگو و هفت بار تسبیح کن و هفت مرتبه بگو: «لبیک ای دعوت کننده الله، لبیک!» و بگو: «اگر اجابت نکرد تو را بدنم هنگام یاری خواهیت و زبانم هنگام کمک خواستنت، پس اجابت کرده است قلبم و گوشم و چشمم و فکرم و خواسته‌ام بر تسلیم برای جانشین پیامبر فرستاده شده و سبط برگزیده و راهنمای دانا و امین نگاه‌دار و اداکننده ابلاغ کننده و مظلوم ستم دیده. نزد تو آمده‌ام ای مولای من! قطع شده به سوی تو و به سوی جدت و پدرت و فرزندان جانشینت بعد تو. پس قلبم برای شما تسلیم شده است و فکرم برای شما تابع است و یاریم برای شما آماده است تا الله به دینش حکم کند و شما را برانگیزاند و شاهد می‌گیرم الله را که شما حجت‌ها هستید و رحمت به شما امید می‌رود. پس همراه شما، با شما است، نه با دشمن شما. به یقین من به شما از ایمان آورندگان هستم، نه انکار می‌کنم برای الله قدرت را و نه تکذیب می‌کنم از او مشیت را.» سپس حرکت کن و گام‌هایت را کوتاه بردار تا قبر را مقابل خود قرار دهی و قبله را بین دو کتفت قرار بده و صورتت را مقابل وجه او قرار بده و بگو: «سلام بر تو از جانب الله و سلام بر محمد، امین الله بر فرستادگانش و اراده‌های امرش، ختم کننده برای آن‌چه گذشت و باز کننده برای آن‌چه می‌آید و مراقب بر آن همه‌اش و رحمت الله و برکت‌های او و سلام و تحیات او بر تو. بارالها! درود فرست بر محمد و آل محمد، صاحب پیمانت و ختم کننده فرستادگانت و سرور بندگانت و امین تو در سرزمین‌هایت [بندگانت] و بهترین آفریدگانت آن‌گونه که کتابت را تلاوت کرد و دشمنت را جهاد نمود تا یقین به او رسید. بارالها! درود فرست بر امیر مؤمنان، بنده‌ات و برادر رسولت که او را به علمت برگزیدی و قرار دادی او را هدایتگر برای هر کس از خلقت که خواستی و راهنما بر کسی که او را به فرستادگی برانگیختی و حکم کننده دین به عدلت و فیصله دهنده احکامت بین خلقت و مراقب بر آن همه‌اش و سلام بر او و رحمت الله و برکت‌های او. بارالها! اثراتت را به واسطه او تمام گردان و وعده‌ات را برآورده کن و دشمنانت را به او هلاک فرما و ما را در (زمره) دوستان و دوست‌دارانش مقرر فرما. بارالها! قرار ده ما را برای او پیرو و یاریگر و کمک کننده بر طاعتت و طاعت رسولت و آن‌چه او را به آن وکیل کرده‌ای و جانشین کرده‌ای او را بر آن، ای پروردگار جهان‌ها! بارالها! درود فرست بر فاطمه دختر پیامبرت و همسر ولیت و مادر سبطین، حسن و حسین، پاک کننده پاک شده همیشه راست‌گوی پاک، سرور زنان جهانیان [همه اهل بهشت]، درودی که نیرو نداشته باشد بر شمارش آن غیر تو. بارالها! درود فرست بر حسن بن علی، بنده‌ات و پسر برادر رسولت که او را به علمت برگزیدی و قرار دادی او را هدایتگر برای هر کس از خلقت که خواستی و راهنما بر کسی که او را به فرستادگی برانگیختی و حکم کننده دین به عدلت و فیصله احکامت بین خلقت و مراقب بر آن همه‌اش و سلام بر او و رحمت الله و برکت‌های او. درود فرست بر حسین بن علی، بنده‌ات و پسر برادر رسولت که او را به علمت برگزیدی و قرار دادی او را هدایتگر برای هر کس از خلقت که خواستی و راهنما بر کسی که او را به فرستادگی برانگیختی و حکم کننده دین به عدلت و فیصله دهنده احکامت بین خلقت و مراقب بر آن همه‌اش و سلام بر او و رحمت الله و برکت‌های او» و درود فرست بر همه ائمه همان‌گونه که بر حسن و حسینc درود فرستادی و می‌گویی: «بارالها! اثرهایت را به واسطه آن‌ها تمام گردان و وعده‌ات رابه واسطه آن‌ها برآورده کن و به واسطه آن‌ها دشمنت و دشمن آن‌ها را از همه جن و انس هلاک گردان. بارالها! پاداش ده از جانب ما بهترین آن‌چه را پاداش داده‌ای هشدار دهنده از قومش را. بارالها! قرار ده ما را برای آن‌ها پیروان و یاران و کمک کنندگان بر طاعتت و طاعت رسولت. بارالها! قرار بده ما را برای آن‌ها از کسانی که تبعیت می‌کنند نوری را که با آن‌ها نازل شده است و حیات بخش ما را (مانند) حیات ایشان و بمیران ما را (مانند) مردن ایشان و ما را به مشاهد آن‌ها را در دنیا و آخرت شاهد گردان. بارالها! به یقین این مقامی است که مرا به آن کرامت بخشیدی و به آن شرافت دادی و رغبتم را بر حقیقت ایمانم به تو، در آن عطایم کردی.» سپس اندکی به قبر نزدیک می‌شوی و گویی: «سلام بر تو ای پسر رسول الله و درود الله و درود ملائکه مقرب او و پیامبران فرستاده‌اش هرگاه نسیم‌های مطبوع برای تو می‌وزد و بر تو باد سلام قلبی مؤمنان برای تو، سخن‌گویان برای تو با زبان‌هایشان به فضلت. شهادت می‌دهم که تو راست‌گوی همیشه راست‌گو هستی در آن‌چه به سوی آن دعوت کردی و راست گفتی در آن‌چه به آن رسیدی و این‌که تو ثار الله در زمین هستی. بارالها! مرا در بین دوستانت داخل گردان و برای من محبوب گردان مشاهدشان و شهادتشان را در دنیا و آخرت که به یقین تو بر همه چیز همیشه قدرت داری.» و می‌گویی: «سلام بر تو ای اباعبدالله! رحمت کند الله تو را ای اباعبدالله! درود فرستاد الله بر تو ای اباعبدالله! سلام بر تو ای امام هدایتگر! سلام بر تو ای پرچم تقوا! سلام بر تو ای حجت الله بر اهل دنیا! سلام بر تو ای حجت الله و پسر حجت او! سلام بر تو ای پسر پیامبر الله! سلام بر تو ای ثار الله و پسر ثار او! سلام بر تو ای وتر الله و پسر وتر او! شهادت می‌دهم که تو مظلوم کشته شدی و این‌که قاتلت در آتش است و شهادت می‌دهم که جهاد کردی درباره الله، آن‌گونه که شایسته جهاد او است، ندامت ندامتگر تو را درباره الله نگرفت و این‌که او را بندگی کردی تا یقین تو را فرا رسید. شهادت می‌دهم که شما اثر تقوا هستید و باب هدایت و حجت بر خلق. شهادت می‌دهم که آن برای شما در آن‌چه گذشته سابقه داشته و گشاینده است در آن‌چه باقی است و شهادت می‌دهم که روح‌های شما و سرشت شما، سرشت پاک است، پاک و پاکیزه، بعض آن از بعض (دیگر) است، از جانب الله و از رحمت او و شاهد می‌گیرم الله تبارک و تعالی را در حالی که شهادت به او کفایت می‌کند و شاهد می‌گیرم شما را که من به شما ایمان دارم و برای شما تابع هستم در ذات نفسم و شریعت‌های دینم و پایان کارهایم و حرکتم و اقامتم، پس از الله نیک‌رفتار همیشه بخشاینده درخواست می‌کنم که آن را برای من تمام گرداند. شهادت می‌دهم که شما ابلاغ کرده‌اید و خیرخواهی نموده‌اید و صبر کرده‌اید و کشته شده‌اید و مورد غصب قرار گرفته‌اید و مورد بدخواهی بوده‌اید، پس صبر پیشه کرده‌اید. الله لعنت کند امتی را که شما را مخالفت کرد و امتی که ولایت شما را انکار نمود و امتی که بر ضد شما تظاهر نمود و امتی که شاهد بود و شهادت نجست. (مطلق) ستایش برای الله که آتش را جایگاه آن‌ها قرار داد در حالی که بد جایگاه و محل ورودی است و بد عطیه اعطا شدنی است.» و سه بار می‌گویی: «درود فرستاد الله بر تو ای ابا عبدالله!» (سپس ادامه می‌دهی:) «و بر روح تو و بدنت. لعنت کند الله قاتلان تو را و لعنت کند الله سلب کنندگان تو را و لعنت کند الله رها کنندگان تو را و لعنت کند الله کسی را که پیروی کرد بر قتل تو و کسی که دستور داد به قتل تو و شرکت جست در خونت و لعنت کند الله کسی را که آن به او رسید، پس به آن راضی بود یا به سوی آن تسلیم شد. من برائت می‌جویم به سوی الله از دوستی ایشان و دوستی می‌جویم الله را و رسولش و آل رسولش را و شهادت می‌دهم کسانی که هتک حرمت نمودند تو را و ریختند خونت را، ملعون‌های بر زبان پیامبر امی هستند. بارالها! لعنت کن کسانی را که فرستادگانت را تکذیب کردند و ریختند خون‌های اهل بیت پیامبرت را، درودهای تو بر آن‌ها. بارالها! لعنت کن کشندگان امیر مؤمنان را و مضاعف کن بر آن‌ها عذاب بسیار دردناک را. بارالها! لعنت کن کشندگان حسین بن علی و کشندگان یاران حسین بن علی را و برسان به آن‌ها حرارت آتش را و بچشان به آن‌ها سختیت را و دو چندان گردان بر آن‌ها عذاب بسیار دردناک را و لعنت کن آن‌ها را لعنتی شدید. بارالها! مجاز کن بر آن‌ها عذابت را و بیاور بر آن‌ها از جایی که حساب نمی‌کنند و بگیرشان از جایی که نمی‌فهمند و عذابشان کن عذابی دشوار و لعنت کن دشمنان پیامبرت و خاندان پیامبرت را لعنی شدید. بارالها! لعن کن جبت و طاغوت و فرعون‌ها را، به یقین تو بر هر چیزی بسیار قادری.» و می‌گویی: «پدر و مادرم به فدای تو ای اباعبدالله! به سوی تو است سفر من با دوری خانه‌ام و برای تو جاری می‌شود اشکم و بر تو است حزنم و شیونم و فریاد بلندم و بازدمم و دمم و به سوی تو است محل آمدنم و به تو می‌پوشانم از گناه بسیار بزرگم. آمدم تو را آمنده‌ای که سنگین نموده‌ام پشتم را. پدر و مادرم به فدای تو ای آقای من! بر تو گریسته‌ام ای برگزیده الله و پسر برگزیده‌اش و حقی است بر من که بر تو بگریم در حالی که گریسته‌اند آسمان‌ها و زمین‌ها و کوه‌ها و دریاها، پس چیست عذر من که بر تو نگریم در حالی که حبیب پروردگارم بر تو گریسته است و امامانb بر تو گریسته‌اند و گریسته‌اند بر تو کسانی که پایین سدرة المنتهی تا ثری هستند، جزعی بر تو.» سپس دست بکش بر قبر و بگو: «سلام بر تو ای اباعبدالله! ای حسین بن علی! ای پسر رسول الله! سلام بر تو ای حجت الله و پسر حجت او! شهادت می‌دهم که تو بنده الله و امین او هستی، تبلیغ نمودی اندرز دهنده و ادا نمودی امانت‌دار و سخن گفتی صادقانه و کشته شدی بسیار راست‌کردارانه، پس درگذشتی شهید و درگذشتی بر یقین، اختیار نکرده‌ای کوردلی را بر هدایت و میل نکرده‌ای از حق به سوی باطل و اجابت ننموده‌ای مگر الله را به یگانگیش و شهادت می‌دهم که تو بر دلیل روشنی از پروردگارت بودی، ابلاغ کردی آن‌چه را به آن امر شده بودی و قیام کردی به حقش و تصدیق نمودی کسی را که قبل از تو بود، غیر ضعیف و نه تضعیف کننده. پس درود فرستاد الله بر تو و سلام داد سلام دادنی. پاداش دهد تو را الله از راستی خیرخواهانه. شهادت می‌دهم که جهاد همراه تو جهاد است و این‌که حق با تو است و به سوی تو است و تو اهل آن و محل استقرار آن هستی و میراث نبوت نزد تو و نزد اهل بیت تو است و شهادت می‌دهم که تو ابلاغ نموده‌ای و خیرخواهی نموده‌ای و وفا کرده‌ای و جهاد کرده‌ای در راه الله به حکمت و موعظه نیکو و گذشتی بر آن‌چه بودی بر آن شاهد و شهادت طلب و مورد شهادت. پس درود فرستاد الله بر تو و سلام داد سلام دادنی. شهادت می‌دهم که تو پاک پاک کننده پاک شده پاک هستی و پاک است زمینی که تو در آن هستی و پاک است حرمت و شهادت می‌دهم که تو امر کردی به قسط و عدل [و دعوت کردی به سوی او] و دعوت کردی به سوی آن دو و شهادت می‌دهم امتی که تو را کشتند، شرورترین خلق الله و کافر به او هستند و به یقین من شفاعت می‌جویم به واسطه تو به سوی الله، پروردگارت و پروردگارم، از همه گناهانم و توجه می‌جویم به واسطه تو به سوی الله در همه حاجت‌هایم و تمایلاتم در امر آخرتم و دنیایم.» سپس قرار بده گونه راستت را بر قبر و بگو: «بارالها! به یقین من در خواست می‌کنم به حق این قبر و کسی که در آن است و به حق این قبرها و کسانی که در آن ساکن گردانیده‌ای که بنویسی نام مرا نزدت در نام‌های ایشان تا وارد گردانی مرا به محل‌های ورود ایشان و خارج گردانی مرا از محل‌های خروج ایشان، به یقین تو بر همه چیزی بسیار توانایی.» و می‌گویی: «پروردگارا! خاموش گردانیده مرا گناهانم و قطع کرده مرا گفتارم، پس نیست حجتی برای من و نه عذری برایم، پس من اقرار کننده‌ام به گناهم، اسیر به بلاهایم، گرو عمل خودم، بی‌باک در خطاهایم، متحیر از قصدم، راه گم کرده. وقوف داده‌ام نفسم را ای پروردگار! محل وقوف اشقیای ذلیل گناه‌کار بی‌پروا بر تو، خفیف شمارندگان به تهدیدهای تو. ای آن‌که منزهی تو! به چه جرأتی بی‌باکی کرده‌ام بر تو و به چه غروری مغرور شده‌ام به خودم و به چه مستی خود را هلاک کرده‌ام و به چه غفلتی خود را نابود کرده‌ام. چه قبیح است سوء نظرم و وحشتناک است عملم، ای سرور من! پس رحم کن به رو افتادنم را به تمام صورتم و لغزیدن قدمم و پنهان کردنم در خاک گونه‌ام را و پشیمانیم بر آن‌چه جلو افتاده از من و اندک کن لغزشم را و رحم نما صیحه‌ام و اشکم را و قبول فرما معذرتم را و بازگرد به بردباریت بر جهل من و به احسانت بر خطاهای من و عفوت بر من. پروردگارا! شکایت می‌کنم به سوی تو از قساوت قلبم و ضعف عملم، پس عطا کن به درخواستم، پس من اقرار کننده‌ام به گناهم و اعتراف کننده‌ام به خطاهایم و این دستم و این پیشانیم، تضرع می‌کنم برای تو به خواری از نفسم، پس توبه‌ام را بپذیر و بر طرف نما اندوهم را و رحم کن بر خشوعم و خضوعم و قطع شدنم به سوی تو. سرور من! وا اسفا بر آن‌چه از من باشد و تضرعم و خاک‌آلود شدنم در خاک قبر پسر پیامبرت مقابل تو، پس تو امید من و پشت من و تکیه‌گاه من و مورد اعتماد من هستی. نیست خدایی مگر تو.» سپس تکبیر بگو سی و پنج تکبیر، سپس دو دستت را بالا می‌بری و می‌گویی: «ای پروردگار! به سوی تو قصد کرده‌ام از سرزمینم و به سوی پسر پیامبرت پشت سر گذاشته‌ام شهرها را، امیدوار برای مغفرت، پس باش برای من ای ولی الله! آرامشی و شفیعی و بر من مهربان باش و برای من سخاوتمند باش زمانی که شفاعت نفع نمی‌رساند مگر برای کسی که مورد رضایت است، زمانی که نفع نمی‌رساند شفاعت شفاعت‌کنندگان و زمانی که اهل گمراهی می‌گویند: «پس نیست برای ما از شفاعت کنندگان و نه دوستی گرم.» پس آن هنگام در جایگاهم مقابل پروردگارم برای من نجات دهنده باش، چرا که جرمم بزرگ است، هنگامی که سینه‌ام به لرزه می‌افتد و گوشم گرفته می‌شود در حالی که من سرم افتاده است به واسطه آن‌چه از پیش فرستاده‌ام از بدی عملم و من بازگشت کننده باشم همان‌گونه که مادرم مرا زایید و پروردگارم مرا مورد سؤال قرار دهد، پس برای من شفیع و نجات‌بخش باش، چرا که تو را برای زمان نیازم و زمان تهی‌دستی و فقرم آماده کرده‌ام.» سپس قرار بده گونه چپت را بر قبر و می‌گویی: «بارالها! رحم کن بر تضرع من در خاک قبر پسر پیامبرت، چرا که به یقین من در محل رحمت هستم ای پروردگار!» و می‌گویی: «پدر و مادرم فدای تو ای پسر رسول الله! درود فرستاد الله بر تو. به یقین من برائت می‌جویم به سوی الله از قاتل تو و از سلب کننده تو. ای کاش همراه تو بودم، پس رستگار می‌شدم رستگاری عظیمی و و بذل می‌کردم خون دلم را در راه تو و محافظت می‌کردم تو را به جان خودم، در میان کسانی که ایستادند پیشاپیش تو تا خونم همراه تو می‌ریخت، پس ظفر می‌یافتم همراه تو به سعادت و رستگاری به بهشت.» و می‌گویی: «لعنت کند الله کسی را که تو را تیر انداخت. لعنت کند الله کسی را که تو را نیزه زد. لعنت کند الله کسی را که برید سرت را. لعنت کند الله کسی را که حمل کرد سرت را. لعنت کند الله کسی را که زد با شاخه‌ای بین دندان‌های پیشین تو را. لعنت کند الله کسی را که گریاند زنان تو را. لعنت کند الله کسی را که یتیم کرد فرزندان تو را. لعنت کند الله کسی را که کمک نمود بر ضد تو. لعنت کند الله کسی را که حرن کرد بر ضد تو. لعنت کند الله کسی را که منع کرد تو را از آب فرات. لعنت کند الله کسی را که خیانت کرد تو را و تنهایت گذاشت. لعنت کند الله کسی را که شنید صدای تو را، پس اجابتت نکرد. لعنت کند الله پسر آکلة الاکباد را و لعنت کند الله پسر او و کمک کنندگانش و تابعانش و یارانش را و پسر سمیه را و لعنت کند الله همه قاتلان تو را و قاتلان پدرت را و کسی که کمک کرد بر قتل شما و داخل کند الله درون‌های آن‌ها و شکم‌هایشان و قبرهایشان را آتش و عذاب نماید آن‌ها را عذابی بسیار دردناک.» سپس تسبیح کن نزد سرش هزار تسبیح از تسبیح امیر مؤمنانj و اگر دوست داشتی تغییر (مکان) بده به سوی نزد دو پایش و دعا کن به آن‌چه شرح داده‌ام برایت. سپس دور بزن از نزد پاهایش به سوی نزد سرش. پس هنگامی که فارغ شدی از نماز، تسبیح کن و (برای) تسبیح می‌گویی: «منزه است کسی که از بین نمی‌رود نشانه‌هایش. منزه است کسی که نقصان نمی‌یابد خزینه‌هاش. منزه است کسی که قطع شدنی نیست برای دورانش. منزه است کسی که تمام نمی‌شود آن‌چه نزد او است. منزه است کسی که از هم پاشیدگی نیست برای جاهش. منزه است کسی که مشورت نمی‌کند احدی را در کارش. منزه است کسی که نیست خدایی مگر او.» سپس تغییر (مکان) ده نزد پاهایش و قرار بده دستت را بر قبر و سه بار بگو: «درود فرستاد الله بر تو ای اباعبدالله!»، (سپس ادامه بده:) «صبر پیشه کردی در حالی که تو راست‌گوی مورد تصدیق بودی. بکشد الله کسی را که شما را به دستان و زبان‌ها کشت.» و می‌گویی: «بارالها! پروردگار پرورش دهنده‌ها! فریادرس خوبان! به یقین من پناه می‌برم، پناه بردنی، پس برهان گردنم را از آتش. آمدم نزد تو ای پسر رسول الله! حرکت کننده به سوی تو، متوسل می‌شوم به سوی الله در همه حاجت‌هایم از امر آخرتم و دنیایم و به تو توسل می‌جویند توسل‌جویندگان به سوی الله در همه حاجت‌هایشان و به واسطه تو درک می‌کنند اهل ثواب از بندگان الله طلب‌هایشان را. درخواست می‌کنم ولیت را و ولی خود را که قرار دهد بهره مرا از زیارتت، درود بر محمد و آل او و آمرزش برای گناهانم. بارالها! قرار بده ما را از کسانی که یاریشان می‌کنی و یاری می‌جویی به آن‌ها برای دینت در دنیا و آخرت.» سپس صورتت را بر او بگذار و می‌گویی: «بارالها! پروردگار حسین! شفابخش سینه حسین را. بارالها! پروردگار حسین! طلب کن به خون حسین. بارالها! پروردگار حسین! انتقام گیر از کسی که راضی شد به قتل حسین. بارالها! پروردگار حسین! انتقام گیر از کسی که مخالفت کرد حسین را! بارالها! پروردگار حسین! انتقام گیر از کسی که شاد شد به قتل حسین» و تضرع کن به سوی الله در لعنت بر قاتل حسین و امیر مؤمنانc و تسبیح کن نزد پاهای او هزار تسبیح از تسبیح فاطمه زهراh و اگر نمی‌توانی، پس صد تسبیح و می‌گویی: «منزه است صاحب عزت بلند مرتبه عظیم الشأن. منزه است دارای جلال و کرامت، شکوهمند بسیار بزرگ. منزه است صاحب حکم‌رانی شکوهمند بدون زمان. منزه است صاحب حکم‌رانی شکوهمند بسیار بزرگ. منزه است کسی که لباس عزت و زیبایی پوشیده است. منزه است کسی که به نور و وقار آراسته است. منزه است کسی که اثر مورچه را در سنگ صاف و پریدن پرنده را در آسمان می‌بیند. منزه است کسی که او چنین است و کسی غیر او چنین نیست.» سپس نزدیک شو به قبر علی بن حسین، پس او نزد پای حسین است. پس هنگامی که ایستادی بر آن، پس بگو: «سلام بر تو ای پسر رسول الله و رحمت الله و برکت‌های او و پسر جانشین رسول الله و پسر دختر رسول الله و رحمت الله و برکت‌های او چند برابر، مادامی که طلوع کند خروشید یا غروب کند. درود بر تو و بر روحت و بدنت. پدر و مادرم فدای سربریده و کشته شده بدون جرم. پدر و مادرم فدای خون بالابرده شده تو به سوی حبیب الله. پدر و مادرم فدای پیشاهنگ مقابل پدرش، به حساب می‌گذاشت تو را و می‌گریست بر تو، آتش گرفته به خاطر تو قلبش، بالا برد خون تو را به دستانش به سوی اطراف آسمان، باز نگشت از آن قطره‌ای و آرام نشد بر تو از پدرت آه کشیدن، وداع کرد تو را برای جدایی. پس مکان شما دو نفر نزد الله با پدران گذشته شما و با مادرانتان در بهشت‌ها، نعمت داده شدگانید. برائت می‌جویم به سوی الله از کسی که کشت تو را و سر برید تو را.» سپس تکیه بده بر قبر و قرار بده دو دستت را بر آن و بگو: «سلام الله و سلام ملائکه مقرب او و پیامبران فرستاده شده‌اش و بندگان صالحش بر تو باد ای مولای من و پسر مولای من و رحمت او و برکت‌های او. درود فرستاد الله بر تو و خانواده‌ات و اهل بیتت و پدرانت و فرزندانت و مادرانت برگزیدگان نیکان، آن‌ها که برد الله از آن‌ها رجس را پاکیزه‌شان کرد پاکیزه کردنی. سلام بر تو ای پسر رسول الله و پسر امیر مؤمنان و پسر حسین بن علی و رحمت الله و برکت‌های او. لعنت کند الله کشنده تو را و لعنت کند الله کسی را که خفیف شمرد حق شما را و کشت شما را. لعنت کند الله کسی که باقی ماند از آن‌ها و کسی که گذشت. جانم فدای شما و برای مزار شما. درود فرستاد الله بر شما و سلام داد سلام دادنی بسیار.» سپس قرار بده صورتت را بر قبر و سه بار بگو: «درود فرستاد الله بر تو ای اباالحسن» (و سپس بگو:) «پدر ومادرم فدای تو! آمدم تو را زائری مسافری پناهنده از آن‌چه جنایت کردم بر نفسم و هیزم اندوخته‌ام بر پشتم. درخواست می‌کنم الله را که ولی تو و ولی من است که قرار دهد بهره مرا از زیارت تو، رها شدن گردنم از آتش.» و دعا کن به آن‌چه می‌خواهی. سپس دور بزن از پشت حسینj به سوی سرش و نماز بگزار نزد سرش دو رکعت. می‌خوانی در (رکعت) اول، حمد و یس و در (رکعت) دوم، حمد و الرحمن و اگر خواستی نماز گزار پشت قبر و نزد سرش بهتر است. پس هنگامی که فارغ شدی، پس نماز بگزار آن‌چه دوست داری مگر آن‌که دو رکعت زیارت چاره‌ای نیست از آن نزد هر قبری. پس هنگامی که فارغ شدی از نماز، پس بلند کن دست‌هایت را و بگو: «بارالها! به یقین ما آمدیم او را مؤمنان به او، تسلیم شدگان برای او، آویختگان به ریسمانش، آشنایان حقش، اقرار کنندگان به فضلش، بصیرت‌جویان به گمراهی کسی که او را مخالفت کرد، آشنایان به هدایتی که او بر آن است. بارالها! به یقین من شاهد می‌گیرم تو را و شاهد می‌گیرم کسانی که حاضر هستند از ملائکه که به یقین من به آن‌ها ایمان دارم و به یقین من به کسی که کشت آن‌ها را کافر هستم. بارالها! قرار بده برای آن‌چه می‌گویم به زبان، حقیقتی در قلبم و شریعتی در عملم. بارالها! قرار بده مرا از کسانی که برای او همراه حسین بن علی بودند، ثابت قدم و ثبت کن مرا در میان کسانی که شهادت جستند همراه او. بارالها! لعن کن کسانی را که تبدیل کردند نعمتت را به جهت کفر. منزهی تو ای بسیار بردار! از آن‌چه عمل می‌کنند ظالمان در زمین. با برکت و بلند مرتبه‌ای ای بسیار بزرگ! می‌بینی جرم بسیار بزرگ را از بندگانت، پس شتاب نمی‌کنی بر (عذاب) آن‌ها. بلند مرتبه‌ای ای بسیار ارجمند! تو شاهدی غیر غایب هستی و عالم به آن‌چه رسید بر اهل برگزیده‌ات و دوستانت از کاری که تحمل نمی‌کند آن را آسمان و نه زمین و اگر می‌خواستی، قطعاً انتقام می‌گرفتی از آن‌ها ولیکن تو صاحب فرصتی و مهلت داده‌ای کسانی را که جرأت دادند بر تو و بر رسولت و حبیبت. پس مسکن دادی آن‌ها را در زمینت و غذا دادی آن‌ها را به نعمتت تا زمانی مشخص که آن‌ها به آن برسند و زمانی که آن‌ها منتقل شوند به سوی آن تا تکمیل کنند عملی را که تقدیر کرده‌ای و زمان مشخصی را که مشخص نموده‌ای تا جاودان گردانی آن‌ها را در جایگاهی و زندانی و آتش جهنم و حمیم و غساق و ضریع و سوزاندن و زنجیربستن و ریسمان‌ها و غسلین و زقوم و صدید همراه طولانی شدن جایگاه در ایام زبانه آتش و در سقری که باقی نمی‌گذارد و رها نمی‌کند و در حمیم و جحیم.» سپس تکیه می‌دهی بر قبر و می‌گویی: «ای آقای من! آمدم تو را زائری اقرار کننده به گناهان. تقرب می‌جویم به سوی پروردگارم به حرکتم به سوی تو و گریه‌ام بر تو و زاری نمودنم و حسرتم و تأسفم و گریه‌ام و ترس نداشته‌ام بر خودم به امید آن‌که باشی برای من پوشش و تکیه‌گاهی و پناه‌گاهی و سپری و شفاعت‌کننده‌ای و حافظی از آتش فردا و من از دوستان شما هستم، کسانی که دشمنی کنند دشمنان شما را و دوستی کنند دوستان شما را. بر آن زندگی می‌کنم و بر آن می‌میرم و بر آن مبعوث می‌شوم إن شاء الله و به سختی انداختم بدنم را و وداع کردم خانواده‌ام را و دوری کرد خانه‌ام را و آرزو کردم در نزدیکی شما نجات را و امید دارم در زمان شما تکرار را و طمع دارم در نظر به سوی شما و به سوی مکانتان فردا در بهشت‌های پروردگارم با پدران گذشته شما.» و می‌گویی: «ای اباعبدالله! ای حسین پسر رسول الله! آمدم تو را شفاعت‌جوی به تو به سوی الله. بارالها! به یقین، من شفاعت‌ می‌جویم به فرزند حبیبت و به ملائکه‌ای که ضجه می‌کنند بر او و می‌گریند و صیحه می‌زنند، فاصله نمی‌اندازند و ملول نمی‌شوند و آن‌ها از خشوع تو بیمناک هستند و از عذابت حذر می‌کنند. تغییر نمی‌دهد آن‌ها را زورگاران و پراکنده نمی‌شوند از اطراف حرم، آه می‌کشتند و آقایشان می‌بیند آن‌چه انجام می‌دهند و آن‌چه در آن دگرگون می‌شوند. اشک ریخته‌اند از آن‌ها چشم‌ها، پس بند نمی‌آید و شدید شد از آن‌ها حزن به حرارتی که خاموش نمی‌شود.» سپس بالا می‌بری دستانت را و می‌گویی: «بارالها! به یقین من از تو می‌خواهم، خواستن مسکین خوار علیل ذلیل که پذیرفته نمی‌شود خواسته‌اش مگر به غیر تو، پس اگر درک نکند آن را رحمت تو، نابود شود. درخواست می‌کنم تو را که تدارک کنی مرا به لطفی از خودت و تو کسی هستی که ناامید نمی‌شود درخواست کننده‌ات و عطا می‌کنی مغفرت و می‌آمرزی گناهان را، پس نباشم ای آقای من! من سست‌ترین خلقت بر تو و نباشم سست‌ترین کسی که حرکت کرد به سوی تو به واسطه پسر حبیبت، پس به یقین من آرزو دارم و امید دارم و کمع دارم و قصد کردم و قربت جستم به امید تو که جبران کنی مرا هنگامی که خارج کردی مرا از سفرم، پس اذن دادی برای من به سیر به سوی این مکان، رحمتی از جانب خودت و تفضلی از جانبت، ای بسیار بخشنده! ای همیشه بخشاینده!» و تلاش کن در دعا آن‌چه قدرت داری بر آن و بیش‌تر از آن، إن شاء الله. سپس خارج می‌شوی از محل سقف‌دار و می‌ایستی به مقابل قبرهای شهدا در حالی که اشاره می‌کنی به سوی آن‌ها همگی و می‌گویی: «سلام بر شما و رحمت الله و برکات های او. سلام بر شما ای اهل قبرها از اهل دیاری از مؤمنان. سلام بر شما به آن‌چه صبر کردید، پس چه نیکو است عاقبت سرای (شما). سلام بر شما ای اولیاء الله. سلام بر شما ای یاری‌کنندگان الله و یاری‌کنندگان رسولش و یاری‌کنندگان امیر مؤمنان و یاری‌کنندگان پسر رسول او و یاری‌کنندگان دین او. شهادت می‌دهم که شما یاری‌کنندگان الله هستید، همان‌گونه که فرمود الله عز و جل: «و چه بسیار از پیامبری (که) کارزار کردند با او ربانی‌هایی بسیار، پس سستی نکردند به آن‌چه اصابت کرد آن‌ها را در راه الله و اظهار ضعف نکردند و اظهار ناتوانی ننمودند.» پس اظهار ضعف نکردید و اظهار ناتوانی ننمودید تا ملاقات کردید الله را بر راه حق. درود الله بر شما و بر روح‌هایتان و بدن‌هایتان و جسدهایتان. بشارت بادتان به وعده الله که نیست خلافی برای آن و نه تبدیلی. به یقین الله وعده‌اش تخلف نمی‌شود و الله رساننده است به واسطه شما (انتقام) خونی را که وعده داده است شما را. شما برگزیدگان الله هستید که اختصاص داد شما را الله به ابی‌عبدالله. شما شهیدان هستید و شما سعادتمندان هستید. سعادمند شدید نزد الله و رستگار شدید به درجه‌هایی از بهشت که کوچ نمی‌کنند اهل آن و نه فرتوت می‌شوند و راضی هستند به اقامت در دار السلام همراه کسی که یاریش کردید. جزای خیر دهد الله شما را از یاری‌کنندگان، جزای کسانی که صبر پیشه کردند با رسول اللهp. برآورده کرد الله آن‌چه وعده داد شما را از کرامت در جوارش و سرایش، همراه پیامبران و رسولان و امیر مؤمنان و امیر رو سفیدان. درخواست می‌کنم الله را که حمل کرد مرا به سوی شما تا نشان دهد مرا مدفن‌های شما را که نشان دهد به من شما را بر حوض سیراب سیراب‌شدگان و نشان دهد به من دشمنان شما را در پایین‌ترین قعر از جهنم چرا که آن‌ها کشتند شما را به ظلم و اراده کردند کشتن حق را و سلب کردند شما را برای پسر سمیه و پسر آکلة الاکباد. پس درخواست می‌کنم الله را که نشان دهد به من آن‌ها را تشنگان تشنگی کشیده به زنجیر کشیده در بند که کشیده می‌شوند به سوی جهنم و سلام بر شما ای یاوران الله و یاوران پسر رسول الله! از من تا باقی هستم و باقی است شب و روز و سلام دائم بر شما تا هنگامی که فانی شوم و کهنه گردم. اندوهم بر شما یعنی مصیبتی اصابت کرد هر دوست‌دار برای محمد و آل محمد را. هر آینه بزرگ است و مخصوص است و گران است مصیبت شما. من به شما نالان هستم و من به شما دردناک و محزون هستم و من به شما مصیبت زده محزون هستم. خوشا به حال شما به آن‌چه عطا شدید و خوشا به حال شما به آن‌چه تحیت داده شده‌اید. پس گریسته‌اند بر شما ملائکه و فرا گرفته‌اند شما را و ساکن شده‌اند لشگرگاه شما را و فرود آمده‌اند مزارهای شما را و تقدیس می‌کنند و گسترده‌اند بال‌هایشان بر شما. نیست برای آن‌ها از شما جدایی تا زمان ملاقات و زمان محشر و زمان نشر، طواف کنند بر شما رحمتی از الله و رسیده‌اید به آن به شرف دنیا و آخرت. آمدم شما را به شوق و زیارت کردم شما را به خوف. درخواست می‌کنم الله را که نشان دهد به من شما را بر حوض و در بهشت‌ها، همراه پیامبران و رسولان و شهدا و صالحان و چه نیکو هستند آن‌ها به رفاقت.» سپس گردش کن در حائر در حالی که می‌گویی: «ای کسی که به سوی او حرکت کردم و به سوی او خارج شدم و به او کشیده شدم و به او قصد کردم و به سوی او به پسر پیامبرش تقرب جستم، درود فرست بر محمد و آل محمد و منت بنه بر من به بهشت و رها کن گردن مرا از آتش. بارالها! رحم کن بر غربتم و دوری خانه‌ام و رحم بر حرکتم به سوی تو و به سوی پسر حبیبت و برگردان مرا رستگار پیروز، قبول کرده‌ای معذرتم را و خضوعم را و خشوعم را نزد امامم و آقایم و مولایم و رحم کن شیونم را و گریه‌ام را و اندوهم را و ناله‌ام را و خشوعم را و حزنم را و آن‌چه عهده گرفته است قلبم از شیون بر او. پس به نعمت تو بر من و به لطف تو برای من خارج شدم به سوی او و به نیروی تو بر خودم و دور کردن تو مانع را از من و حفاظتت به شب و روز برای من و به حفظ تو و کرامت بر خودم و هر آب وسیعی که قطع کرده‌ام آن را و هر وادی و پستی که طی طریق کردم آن را و هر منزلی فرود آمدم آن را، چرا که تو حمل کردی مرا در خشکی و دریا و تو کسی هستی که رساندی مرا و موفق کردی مرا و کفایت نمودی مرا و به فضلی از تو و حفاظتی رسیدم و باشد منتی از تو بر من در همه آن و نشان نوشته شده است نزد تو و اسمم و نشانم. پس برای تو است (مطلق) حمد بر آن‌چه آزمودی مرا و ساختی نزد من. بارالها! پس رحم فرما به دوریم از خودت و مقامم در مقابلت و چرب‌زبانم و قبول فرما از من توسلم را به سوی خودت و به واسطه پسر حبیبت و برگزیده‌ات و انتخاب شده‌ات از خلقت و توجهم به سوی تو و کوتاه گردان لغزشم را و قبول کن بزرگ آن‌چه را گذشت از من و منع نکند تو را آن‌چه می‌دانی از من از عیب‌ها و گناهان و زیاده‌روی بر خودم و اگر باشی از من به بغض شدید، پس راضی شو از من و اگر باشی بر من در غضب شدید، پس توبه‌پذیر بر من، به یقین تو بر هر چیزی بسیار قادری. بارالها! بیامرز برای من و برای والدینم و رحم کن آن دو را، همان‌گونه که پروردند مرا به کودکی و جزا ده آن دو را از جانب من به خیر. بارالها! جزا ده آن دو را به نیکی نیکویی و به گناهان آمرزشی. بارالها! داخل گردان آن را به بهشت و حرام گردان چهره‌هایشان را از آتش و خنک گردان مزارهایشان را و وسیع گردان برای آن دو در قبرشان و بشناسان به من آن دو را در محل استقرار از رحمتت و جوار حبیبت محمدp.»»

* بررسی سند:

سند این حدیث مانند سند حدیث قبل است، با این تفاوت که ابن قولویه آن را از دو نفر روایت کرده است که محمد بن حسن بن علی بن مهزیار هم به واسطه آن‌که از مشایخ ابن قولویه در کامل الزیارات است، توثیق می‌شود.

* شرح:

با این‌که حدیث مفصل بود و پیش از این هم به بهانه‌های مختلف هم در تفسیر سوره فاتحة الکتاب و هم در تفسیر سوره اخلاص، خوانده بودیم، این بار هم از باب تیمن و تبرک و تقرب به محضر الله تعالی و مفاهیم عالی که در این زیارت بود، آن را خواندیم تا اگر إن شاء الله مجدداً به زیارت حضرت سیدالشهداj نائل شدیم، ایشان را مطابق آن‌چه حضرات معصومینb فرموده‌اند، زیارت کنیم. البته این را هم عرض کنم که خواندن ادعیه و زیارات، حتی اگر در روایات معتبر هم نباشند، اشکالی ندارند، البته به شرط آن‌که در متنشان مشکل یا ابهامی نباشد.

شرح این حدیث، بحث مفصل و مفیدی می‌طلبد که شاید ده‌ها جلسه وقت ببرد، لذا با توجه به موضوع مورد بحث ما، فعلاً از آن پرهیز کرده و تنها چند مورد را که عزیزان اشاره کردند یا در ذهن خودم آمد، عرض می‌کنم.

– در این روایت اشاره شده است که آخر سوره حشر: «لو أنزلنا هذا القرآن علی جبل» خوانده شود که بر همین اساس بود که به نظر حقیر و عده‌ای از بزرگان، آیات آخر سوره حشر که در روایت قبل آمده بود را از آیه ۲۲ این سوره مبارکه گرفتیم.

– نینوا منطقه‌ای در عراق فعلی بود که در گذشته، مرکز دولت آشور که به همین نام مشهور بود، در آن قرار داشت، اما حدود ۶۱۲ پیش از میلاد با اتحاد دولت ماد و بابل سقوط کرد و ویران شد.

هم‌اکنون هم استانی به نام نینوا در شمال غربی عراق قرار دارد که ظاهراً پایتخت آشوری‌ها در همین منطقه قرار داشته است.

در فرهنگ روایی ما، سرزمین کربلا و اطراف آن را به عنوان نینوا نام برده‌اند که هنوز هم این نام در میان مردم بومی منطقه، در مورد مناطق وسیعی از استان کربلا که خود شهر کربلا هم در آن واقع است، رواج دارد.

– تهلیل به معنای لا اله الا الله گفتن است.

– حجت دلیلی است که مقصود فرد را به روشنی می‌کند و به همین دلیل به معنای دلیل آشکار و واضح هم به کار می‌رود و به همین جهات است که رسولان، پیامبران و اصیای ایشان مانند ائمه ما را حجت الله می‌نامند.

– بحث درباره آسمان‌ها و زمین‌های هفت‌گانه و عرش هم که قرار شد بماند برای جای خودش تا مستقلاً مورد بررسی قرار گیرند.

– لعنت از ریشه لعن و در لغت به معنای دور کردن و راندن است و در اصطلاح به معنای دور کردن از رحمت الهی است. وقتی الله تعالی کسی را لعن می‌کند، یعنی اعلام می‌کند که از رحمت او دور است و هنگانی که ملائکه، بندگان برگزیده حضرت حق یا سایرین، کسی را لعن می‌کنند، یعنی از الله عز و جل می‌خواهند که او را از رحمت خود محروم سازد و صرفاً بر اساس عدالت خود با او رفتار کند.

بحث مفصل لعن را بارها در میزگردهای تخصصی در کنار بحث سب و شتم و فحش و مانند این‌ها داشته‌ام که إن شاء الله در فرصتی دیگر هم عرض خواهم کرد تا دوستان بتوانند در قالب یک رساله مستقل آماده کنند.

– حتی أتاک الیقین را که ما تحت اللفظی معنا کردیم، در اصلاح به معنای فرا رسیدن مرگ است. یعنی امر یقینی که همان مرگ است برای تو فرا رسید.

 – حائر اسم فاعل از ریشه است و حیر به معنای سرگردانی است. حائر معمولاً به دو معنا به کار می‌رود. اول، منطقه‌ای که آب در آن سرگردان می‌شود و دوم، منطقه‌ای محصور که مردم برای پناه در آن جمع می‌شوند.

در حال حاضر به محدوده دیوارهای بلندی که صحن و رواق حرم حضرت سیدالشهداءj در آن قرار گرفته است، حائر می‌گویند.

در علت نام‌گذاری محدوده مزار حضرت سیدالشهداءj به حائر چند نظریه وجود دارد.

۱- در نقلی آمده است که متوکل عباسی که در سال‌های ۲۳۲ تا ۲۴۷ هجری خلافت کرد و دشمنی عجیب و غریبی با امیر مؤمنان و ائمه اطهارb داشت، در حدود سال ۲۳۶ هجری دستور داد تا قبر حضرت سیدالشهداءj را کاملاً تخریب کرده و به آب ببندند، اما هنگامی که آب به آن منطقه رسید، آن را دور زد و به همین جهت به آن منطقه حائر گفته شد.

۲- برخی نیز گفته‌اند که در دوران حکومت امویان، پیش از سال ۱۳۲ هجری که حدود یک قرن قبل از خلافت متوکل است، دیواری دور قبر حضرت سیدالشهداءj و سایر شهدای کربلا کشیده شد و به همین جهت آن منطقه به حائر مشهور شد. علت این دیوار کشی را نمی‌دانم، اما عده‌ای آن را کار دولت بنی‌امیه و برای کنترل زائران می‌دانند و عده‌ای هم کار مردم می‌دانند که اهداف مختلفی برای آن مطرح می‌شود.

۳- تعدادی هم گفته‌اند فقط به عنوان یک اسم رمز و قرار داد بین ائمهb و شیعیان مورد استفاده قرار می‌گرفته تا معلوم نشود که منظور چیست. در این صورت وجه تسمیه را باید در سرگردانی ناآشنایان به منظور این اسم رمز دانست.

به نظر حقیر نظریه اول، قابل قبول نیست، چرا که با فرض اعتبار تاریخی این گزارش، بر اساس روایات ما معلوم می‌شود که در زمان امام صادقj یعنی سال‌هال پیش از سال ۱۴۸ هجری، محدوده حرم حضرت سیدالشهداj را با این عنوان نام برده‌اند و بین شیعیان مشهور بوده است، لذا دو نظریه بعدی قابل قبول است.

– منظور از الخاتم لما سبق و الفاتح لما استقبل این است که ختم کننده باب نبوت که پیش از ایشان بوده، هستند و باز کننده باب ولایتی که پس از ایشان ادامه خواهد یافته است.

– ثار از ریشه ثأر و به معنای انتقام و خون‌خواهی است و ثار الله کسی که الله تعالی منتقم و خون‌خواه او است.

– وتر در لغت به معنای قطع شده است که اصطلاحاً به فرد در مقابل

زوج هم می‌گویند، چرا که از جفت و هم‌نشین قطع شده است. نماز یک رکعت آخر شب را هم به همین جهت وتر می‌گویند که در مقابل سایر نماز‌های مستحبی که دو رکعتی است، این مورد یک رکعتی است. وتر گاهی هم به معنای نقص است که رابطه‌اش با معنای ریشه‌ای آن مشخص است. یکی دیگر از معانی وتر، کشته شدن است، چرا که از زندگی دنیا قطع شده است. موتور هم از همین معنا گفته شده است، یعنی کسی که کشته شده و انتقام خونش باقی مانده است، یا به عبارت بهتر کشندگانش به جزای خود نرسیده‌اند.

– در این‌جا مطلبی را درباره کلمة در عباراتی مانند کلمة الله، کلمة التقوی و مانند این‌ها عرض کنم که هم کاربرد قرآنی دارد و هم کاربرد روایی. کلمه در این‌گونه عبارت را باید بر اساس معنای ریشه‌ای آن معنا کرد. کلمه از ریشه کلم و به معنای تأثیری است که به چشم یا گوش درک شود. به نظر منظور تأثیری است که به وضوح قابل درک باشد و به همین جهت است که به کلمه، کلمه گفته شده است، چون مجموع چند حرف است که مستقلاً معنی می‌دهد و تأثیر دارد. با این حساب کلمة الله را باید تأثیر الله یا مانند این معنا کرد. مثلاً در عبارت قرآنی «کلمة الله هی العلیا»، یعنی این تأثیر الله است که برتر است یا «کلمة الذین کفروا السفلی»، یعنی تأثیر کسانی که کفر ورزیدند، پست‌تر است. یا در عبارت قرآنی «یا مریم إن الله یبشرک بکلمة منه اسمه المسیح عیسی بن مریم» یا «إنما المسیح عیسی بن مریم رسول الله و کلمته القاها إلی مریم» باید به همین تأثیر قابل درک به حواس معنا کرد، مثلاً معنا کرد که «ای مریم! به یقین الله تو را به اثری از جانب خودش که نام او مسیح، پسر مریم است، بشارت می‌دهد.» و عبارت دوم را این‌گونه معنا کرد که «این است و جز این نیست که مسیح، عیسی پسر مریم رسول الله و اثر او است که به سوی مریم القا کرد.» کلمة التقوی را هم باید همین‌گونه معنا کرد.

– مشتقات سلب در عباراتی مانند لعن الله سالبیک را باید گرفتن به زور و به ناحق معنا کرد. یعنی محروم کردن از حق، آن هم به قهر و زور.

– پیامبر امی، کنایه از حضرت رسول اللهp است. إن شاء الله بحث مفصلی ذیل آیه ۱۵۷ و ۱۵۸ سوره اعراف در این مورد خواهیم داشت، لذا در این‌جا فقط به دو مطلب اشاره می‌کنم.

۱- در مورد این نام‌گذاری دو نظریه مشهور وجود دارد. اول این‌که امی به معنای کسی است که سواد اولیه متعارف بین مردم را هم ندارد و دوم این‌که منسوب به ام القراء یعنی مکه است. در مورد اخیر پیامبر امی، یعنی پیامبر مکی.

۲- هر نظریه طرف‌داران خود را دارد، اما مهم این‌جا است که در پذیرش هر نظریه باید سعی کرد که مبانی علمی یا حداقل شبه علمی را مبنا قرار داد و نه ذوق و سلیقه را که بعضی از دوستان اظهار فضل فرمودند.

– جبت، طاغوت و فرعون از نام‌ها و اصطلاحاتی هستند که در

قرآن هم به کار رفته‌اند، لذا إن شاء الله در مورد هر کدام در جای خود بحث مفصلی خواهیم داشت. و در این‌جا فقط چند نکته کاملاً ابتدایی را عرض می‌کنم:

۱- جبت: در لغت به معنای بی‌فائده و در اصطلاح هر چیزی است که به ناحق مورد اطاعت و بندگی قرار گیرد. به همین جهت است که به بت‌های ساخت انسان، کاهن‌ها، ساحرها و چیزها و افرادی که به ناحق مورد اطاعت قرار می‌گیرند، جبت می‌گویند. در بعضی از روایات ما، جبت را افراد خاصی معرفی کرده‌اند که بحثش بماند برای بعد.

۲- طاغوت از ریشه طغی به معنای سرکشی و تجاوز از حد می‌باشد. طاغوت کسی است که از حد خود تجاوز کرده و دیگران را به بندگی و اطاعت خود وادار می‌کند. با این حساب جبت چیزی است که دیگران او را بندگی می‌کنند، در حالی که طاغوت کسی است که خودش دیگران را وادار به بندگی از خود می‌کند. در روایات ما افراد مختلفی به عنوان طاغوت معرفی شده‌اند که این هم بماند برای بعد.

۳- فرعون کلمه‌ای غیر عربی است که عرب از آن ریشه یابی کرده و مشتقات آن را در ادبیات خود به کار می‌برد. این کلمه لقب تعدادی از فرمان‌روایان مصر باستان بوده که امروزه به همه این فرمان‌روایان اطلاق می‌شود. تا آن‌جا که حقیر به یاد دارم، این لقب برای حکم‌رانان دودمان هجدهم یا نوزدهم حکومتی مصر یا هر دو آن‌ها به کار می‌رفته است. در فرهنگ روایی ما به حکام جاه طلبی که به دنبال تجملات و شکوه دنیایی هستند، فرعون گفته می‌شود و به همین جهت است که افراد خاصی با عنوان فرعون معرفی شده‌اند که باز هم مصادیق آن بماند برای بعد.

– سدرة المنتهی هم از عبارات قرآنی است، لذا ذیل آیات ابتدایی سوره نجم مورد بررسی قرار خواهیم داد و فعلاً به همین مقدار بسنده می‌کنیم که می‌توان آن را معادل بالاترین مرتبه‌ای دانست که موجودی می‌تواند به آن برسد.

– ثری به معنای خاک نمناک است و معمولاً به پایین مراتب انسانی که نشأت گرفته از جسمانیت مطلق است، گفته می‌شود. بعضاً آن را به زمین و خاک آن معنا می‌کنند که حداقل در این‌گونه موارد که در این زیارت، روایت کردیم، مناسب نیست.

– دون سدرة المنتهی الی الثری، یعنی موجوداتی که در همه مراتب وجودی قرار دارند، از بالاترین مرتبه تا پایین‌ترین آن.

– ­آکلة الاکبار به معنای خورنده یا جونده جگرها است که از القاب هند دختر عتبة بن ربیعه، از نوادگان عبدالشمس و همسر معاویه است که پس از به دندان کشیدن جگر حمزه عموی پیامبر در نبرد احد، به این لقب خوانده شد. در بعضی گزارش‌های تاریخی او و مادرش حمامه از زنان بدنام و بدکاره مکه معرفی شده‌اند. طی ماجرایی ابوسفیان او را به عنوان همسر خود اعلام کرد و معاویه به ابوسفیان ملحق شد.

– سمیه کنیز ایرانی یا هندی حارث بن کلده بود که به بدکاری مشهور بود. او مادر زیاد بن ابیه و مادربزرگ عبیدالله والی بصره و کوفه در زمان ماجرای کربلا بود. از آن‌جایی که پدر زیاد معلوم نبود چه کسی است، او را زیاد بن ابیه می‌نامیدند، یعنی زیاد پسر پدرش.

– تسبیح امیر مؤمنانj در زیارت حضرت سیدالشهداءj، بنا بر روایت معتبری که در کامل الزیارات (ص ۲۱۴) آمده، عبارت است از: «سُبْحانَ الَّذی لا تَنْفَذُ خَزائِنُهُ، سُبْحانَ الَّذی لا تَبیدُ مَعالِمُهُ، سُبْحانَ الَّذی لا یَفْنَی ما عِنْدَهُ، سُبْحانَ الَّذی لا یُشْرِکُ أحَداً فی حُکْمِهِ، سُبْحانَ الَّذی لا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ، سُبْحانَ الَّذی لا انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ، سُبْحانَ الَّذی لا إلَهَ غَیْرُه.» یعنی «منزه است کسی که خزائنش نفوذ نمی‌پذیرد. منزه است کسی که نشانه‌های شناختنش از بین نمی‌رود. منزه است کسی که آن‌چه نزد او است فانی نمی‌شود و منزه است کسی که در حکمش شریک وارد نمی‌شود. منزه است کسی که فخر او مضمحل نمی‌شود. منزه است کسی که دورانش منقطع نمی‌شود. منزه است کسی که خدایی جز او نیست.»

– اگر به خاطر داشته باشید، در بحث ذکر کثیر مفصلاً درباره تسبیحات حضرت فاطمه زهراh صحبت کردیم و دیدم که این تسبیحات بنا بر روایات معتبر ما بر چند نوع است. ظاهراً در این‌جا یعنی در زیارت حضرت سیدالشهداءj، همان تسبیحی است که ابن قولویه در کامل الزیارات (ص ۲۱۴) روایت کرده است که «سُبْحانَ ذی الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ، سُبْحانَ ذی الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنیفِ، سُبْحانَ ذی الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ، سُبْحانَ ذی الْبَهْجَةِ وَ الْجَمالِ، سُبْحانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنّورِ وَ الْوَقارِ، سُبْحانَ مَنْ یَرَی أثَرَ النَّمْلِ فی الصَّفا وَ وَقْعَ الطَّیْرِ فی الْهَواءِ» یعنی «منزه است صاحب جلال با افتخار بسیار بزرگ، منزه است صاحب عزت بلند مرتبه عظیم الشأن، منزه است صاحب حکم‌رانی شکوهمند بدون زمان، منزه است صاحب حسن و جمال، منزه است کسی که به نور و وقار آراسته است، منزه است کسی که اثر مورچه را در سنگ صاف می‌بیند و پرنده را در هوا می‌نگرد».

– منظور از علی بن حسین در این زیارت همان علی اکبر مشهور بین ما است که پایین پای پدر بزرگوارشان دفن شده‌اند.

بعضی گزارش‌های تاریخی مانند گزارش شیخ مفید در الإرشاد (ص ۱۰۶) سن او را در واقعه عاشورا زیر ۲۰ سال دانسته‌اند، در حالی که سن امام زین العابدینj که نام ایشان نیز علی است، بنا بر مشهور، در این زمان بین ۲۳ سال تا ۲۸ سال گزارش شده که امام باقرj فرزند ایشان نیز حدود ۵ سال داشته‌اند. با این حساب علی بن حسین شهید کم سن‌تر از علی بن حسین، امام زین زین العابدینj می‌شود.

البته در مورد تولد هر دو این بزرگواران گزارش‌های دیگری هم هست که علاقه‌مندان خودشان بررسی خواهند کرد.

– حمیم، دارای معانی متفاوتی است. بعضی اوقات به معنای دوست صمیمی و حامی دل‌سوز است. گاهی هم به معنای آب بسیار داغ که هر دوی این معانی در قرآن به کار رفته است. معانی دیگری هم برای آن گفته‌اند که از همین معنا نشأت می‌گیرد، مثلاً به عرق گرم نیز حمیم گفته‌اند. علی ای حال حمیم در این‌جا به معنای آب جوشان و پر حرارت است.

– غساق، به معنای چیز گندیده و متعفن است و در این‌گونه موارد چیز گندیده و متعفنی است که از بدن اهل دوزخ خارج می‌شود و به همین جهت آن را به چرک متعفن معنا می‌کنند.

– ضریع، نام گیاهی بیابانی است که خارهای درشتی دارد و حتی چهارپایان هم آن را نمی‌خورند و کنایه از غذایی است که نه تنها خاصیت غذایی ندارد که خوردن آن موجب آزار و ضرر است.

– غسلین در لغت به معنای آبی است که از فشردن چیزی بعد از شستن خارج می‌شود و در این‌جا چرکی است که از بدن جهنمیان خارج می‌شود.

– زقوم محصول بسیار تلخ درختی است که در مراتب پایین جهنم قرار دارد و عده‌ای از اهل دوزخ از شدت گرسنگی از آن می‌خورند و در نتیجه نه تنها گرسنگیشان رفع نمی‌شود، بلکه به عذاب بیش‌تری دچار می‌شوند.

– صدید را به دو معنا آورده‌اند، یکی زردآبه خون و دیگری زردآبه‌ای که از جای زخم خارج می‌شود.

– سقر از کلمات غیر عربی است که به عربی وارد شده و به معنای دگرگون شدن رنگ بر اثر حرارت شدید است و به همین جهت به جهنم یا یکی از عذاب‌های جهنم اطلاق شده است.

– جحیم به معنای آتشی است که زبانه می‌کشد و به همین جهت جهنم را جهیم گفته‌اند.

– ربانی نیز نیز کلمات غیر عربی است که به عربی وارد شده و بر خلاف نظر عامه که تصور می‌کنند از رب گرفته شده و آن را به افراد خدایی و مانند آن معنا می‌کنند، هیچ ربطی به رب و مشتقات آن ندارد. ربانی منسوب به ربان است که می‌گویند اصل آن سریانی و به معنای دانشمند بزرگ و راسخ در علم است. این کلمه در قرآن هم به معنای دانشمند بزرگ به کار رفته است.

– دارالسلام یعنی سرای سلامت و خوشی که کنایه از بهشت رحمت الهی است.

– کلماتی که توضیح دادم عموماً از کلماتی است که در قرآن به کار رفته و بحث بیش‌تر پیرامون آن‌ها در فهم بهتر معنای آن‌ها مفید است، اما ما فعلاً به همین اندک بسنده می‌کنیم و اگر فرصتی شد، بعدها در ذیل آیات مربوطه یا بحث مفصلی که إن شاء الله درباره بهشت و جهنم و ماهیت آن خواهیم داشت، به این موارد هم خواهیم پرداخت.

و صلی الله علی محمد و آله