روایات غیر معتبر کتاب عقل و جهل در الکافی و علت آن

تا این‌جا احادیث معتبر کتاب عقل و جهل اصول کافی را روایت کردم و ضمن بررسی سند آن، توضیح مختصری هم پیرامون آن‌ها عرض کردم.

حالا با توجه به این‌که روایات این بخش تمام شده و إن‌شاءالله وارد روایات فضل علم خواهیم شد، به پیش‌نهاد دوستان علت غیر معتبر بودن احادیثی را که روایت نکردم، عرض می‌کنم.

البته از خواندن متن و ترجمه و شرح و توضیح آن‌ها خودداری کرده و فقط شماره حدیث را عرض کرده و علت غیر معتبر بودن انتساب آن‌ها به حضرات معصومین علیهم‌السلام عرض می‌کنم.

ح ۲/۲: به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است.

ح ۳/۳: حدیث مرفوع است. در این حدیث نکته جالبی وجود دارد که عقل را از منظر دینی چیزی می‌داند که موجب بندگی الله تعالی می‌شود و به ظاهر تعقلی را که موجب مخالفت با الله عز و جل است را نکراء و شیطنت معرفی می‌کند که شبیه عقل است، اما عقل نیست.

ح ۶/۶: به واسطه ابومحمد الرازی که مجهول است.

ح ۷/۷: به واسطه محمد بن سنان که از مشاهیر کذابون است.

ح ۸/۸: به واسطه ابراهیم بن اسحاق الاحمری و محمد بن سلیمان الدیلمی وو پدرش که همگی از ضعفا هستند.

ح ۱۱/۱۱: به واسطه بعض اصحاب احمد بن محمد البرقی که مجهول است و مرفوع بودن حدیث.

ح ۱۲/۱۲: به واسطه مرفوع بودن حدیث.

ح ۱۳/۱۳: به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است و مرفوع بودن حدیث.

ح ۱۴/۱۴: به واسطه علی بن حدید که از ضعفا است.

ح ۱۶/۱۵: به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است.

ح ۱۷/۱۷: به واسطه عبیدالله بن عبدالله الدهقان که از ضعفا است.

ح ۲۰/۲۰: به واسطه احمد بن محمد السیاری که از ضعفا است و ابویعقوب البغدادی که مجهول است.

ح ۲۱/۲۱: به واسطه معلی بن محمد که از ضعفا است.

ح ۲۲/۲۲: سهل بن زیاد و محمد بن سلیمان الدیلمی که از ضعفا هستند و علی بن ابراهیم که در این حدیث مجهول است.

ح ۲۳/۲۳: مرسل است.

ح ۲۴/۲۴: به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است.

ح ۲۵/۲۵: به واسطه معلی بن محمد که از ضعفا است.

ح ۲۶/۲۶: به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است.

ح ۲۸/۲۸: مرفوعه است.

ح ۲۹/۲۹: مرفوعه است.

ح ۳۰/۳۰: مرفوعه است.

ح ۳۴/۳۴: به واسطه سهل بن زیاد و عبیدالله بن عبدالله الدهقان که از ضعفا هستند.

ح ۳۵/۳۵: محمد بن عبدالله بن حماد و حسن بن عمار مجهول هستند.

در پایان این نکته را هم عرض کنم که بسیاری از عبارات این روایات غیر معتبر به واسطه شواهدی از قرآن، روایات معتبر و عقل تأیید می‌شوند و قابل قبول هستند، اما به هر حال انتساب آن‌ها به معصومین علیهم‌السلام و این‌که ایشان چنین فرمایشاتی داشته باشند، معتبر نیست.