این عبارت در علم الحدیث به چهار معنا به کار رفته و تشخیص آن بر اساس شواهد و قرائن است:

در این بخش دوره‌های مختلف نگارش حدیث مورد بررسی قرار گرفت که از جمله آن بررسی شرای جعل و تحریف و امکان تقیه در این دوره‌ها بود.

مبنای ما در استفاده از کتب رجالی، پنج کتاب از کتب اصول اولیه است که عبارتند از الفهرست نجاشی و شیخ الطائفه الطوسی و الرجال کشی، برقی و شیخ طوسی، به انضمام کتاب معجم رجال الحدیث که طبق قواعد زیر بیان می‌کنیم:

بدون شک این مورد بهترین و برترین نوع شناخت و جرح و تعدیل درباره یک راوی است که با توجه به مقام عصمت که ما برای معصومین علیهم‌السلام قائلیم، جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد.

تصریح افرادی مانند مرحوم نجاشی، کشی، برقی، ابن غضائری‌ها، شیخ صدوق و شیخ الطائفه در جرح و تعدیل روات می‌تواند معتبر باشد، چرا که ایشان ضمن آن‌که افرادی آگاه به این امور بوده و تقوای لازم را در نقل مطالب داشتند، به عصر روات نیز نزدیک بوده و نظرشان یا حسی یا قریب به حس […]

این تصریح به دو روش ممکن است برای متأخرین حاصل شده باشد، حسی یا حدسی.

این شهرت یا اجماع اگر در رابطه با وثاقت یا حسن ظاهر افراد یا مخالف این‌ها بود، به شرط آن‌که متهم یا مشکوک نباشد، بنا بر سیره عقلا، قابل قبول است.

گاهی از اوقات افراد تصریحی بر تأیید یا رد دیگران نکرده‌اند، اما مطالبی در مورد آن‌ها گفته‌اند که مبین توصیف ایشان به گونه‌ای است که می‌تواند سخنشان را اعتمادآور کند یا بر خلاف آن، اعتبار سخنان آن‌ها را زیر سؤال ببرد.