بدون شک این مورد بهترین و برترین نوع شناخت و جرح و تعدیل درباره یک راوی است که با توجه به مقام عصمت که ما برای معصومین علیهم‌السلام قائلیم، جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد.

تصریح افرادی مانند مرحوم نجاشی، کشی، برقی، ابن غضائری‌ها، شیخ صدوق و شیخ الطائفه در جرح و تعدیل روات می‌تواند معتبر باشد، چرا که ایشان ضمن آن‌که افرادی آگاه به این امور بوده و تقوای لازم را در نقل مطالب داشتند، به عصر روات نیز نزدیک بوده و نظرشان یا حسی یا قریب به حس […]

این تصریح به دو روش ممکن است برای متأخرین حاصل شده باشد، حسی یا حدسی.

این شهرت یا اجماع اگر در رابطه با وثاقت یا حسن ظاهر افراد یا مخالف این‌ها بود، به شرط آن‌که متهم یا مشکوک نباشد، بنا بر سیره عقلا، قابل قبول است.

گاهی از اوقات افراد تصریحی بر تأیید یا رد دیگران نکرده‌اند، اما مطالبی در مورد آن‌ها گفته‌اند که مبین توصیف ایشان به گونه‌ای است که می‌تواند سخنشان را اعتمادآور کند یا بر خلاف آن، اعتبار سخنان آن‌ها را زیر سؤال ببرد.

این مورد دقیقاً همان کاری است که یک مجتهد رجالی در بررسی‌های خود باید انجام دهد، یعنی وسع متعارف خود را به کار گرفته و با بررسی شواهد و قرائن، اعم از روایات، توثیقات متقدمین و متأخرین و افراد بعد از آن‌ها، شهرت، اجماع، تاریخ و سایر اطلاعات، فردی را توثیق یا تضعیف کرده و […]

همان است که درباره جعفر بن بشیر گفته شد، با ین تفاوت که ظاهرا این توثیق کاربرد عملی ندارد.